Tartışmadan Kaçınmak: Huzur mu, Bastırılmış Çatışma mı?
Çatışmadan kaçınan bireyler, genellikle ilişkide gerilimi artırmaktan korkar. Karşı tarafı üzmemek, terk edilmemek ya da sevilmeye devam etmek gibi kaygılar, kişinin kendi ihtiyaçlarını geri plana atmasına neden olabilir. Bu durumda kişi, rahatsızlık duyduğu konuları dile getirmek yerine susmayı seçer. Suskunluk kısa vadede rahatlatıcı olsa da uzun vadede içsel bir yorgunluk yaratır.
Bastırılan her duygu, ilişkide görünmez bir yük haline gelir. Söylenmeyen kırgınlıklar, zamanla mesafe, isteksizlik ya da duygusal geri çekilme olarak ortaya çıkabilir. Tartışmadan kaçınılan ilişkilerde, yüzeyde bir sakinlik varken; derinde temas kaybı yaşanır. Taraflar aynı ortamda bulunur, ancak duygusal olarak birbirlerinden uzaklaşırlar.
Bu kaçınma hali, çoğu zaman geçmiş deneyimlerle bağlantılıdır. Çocuklukta çatışmaların yoğun yaşandığı ya da duyguların güvenli bir şekilde ifade edilemediği ailelerde büyüyen bireyler, yetişkinlikte çatışmayı tehdit olarak algılayabilir. Bu algı, tartışmadan kaçınmayı bir baş etme biçimi haline getirir.
Psikolojik danışmanlık sürecinde amaç, tartışmayı teşvik etmek değil; çatışmayı güvenli bir temas alanına dönüştürmektir. Sağlıklı ilişkilerde çatışma, bağın zayıfladığını değil; iki farklı ihtiyacın karşılaştığını gösterir. Bu ihtiyaçlar konuşulabildiğinde, ilişki güçlenebilir.
Huzur, hiç konuşmamakla değil; konuşulabilmesiyle mümkündür. Kişi duygularını ifade edebildiğinde ve karşılık bulabildiğinde, ilişkide gerçek bir sakinlik oluşur. Aksi halde tartışmadan kaçınmak, yalnızca geciktirilmiş bir kopuşa zemin hazırlar.
İlişkiler, çatışmasızlıkla değil; çatışmayı taşıyabilme kapasitesiyle ayakta kalır. Bu kapasite geliştiğinde, tartışma bir tehdit olmaktan çıkar ve ilişkiyi besleyen bir sürece dönüşür.
Hazırlayan:
Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz
