İklim Kaygısı: Gelecek Endişesinin Psikolojisi ve Baş Etme Yolları

Psikoloji literatürü, iklim kaygısının iki boyutunu ayırt eder: bilgisel/bilişsel farkındalık
(durum hakkında bilgi sahibi olma) ve duygusal-tepki boyutu (korku, öfke, yas). Sağlıklı bir
tepki, bilgiye dayalı aktivizmi ve problem çözmeyi tetiklerken; kronik çaresizlik hissi
motivasyonu öldürebilir. Bu bağlamda, “eko-anksiyete” ile baş etme stratejileri hem
bireysel hem de toplumsal bir yaklaşım gerektirir.

Bireysel stratejiler: bilgiyi sınırlı ve güvenilir kaynaklardan almak, elimizdeki somut
eylemleri (ör. Yerel politika katılımı, sürdürülebilir tüketim) belirleyip bunlara odaklanmak,
duygusal destek aramak ve kolektif eyleme katılmak. Terapötik yaklaşımlar arasında
duygusal düzenleme teknikleri, umut oluşturma çalışmaları ve aktivizmin yarattığı
güçlendirici deneyimlerin desteklenmesi yer alır. Kolektif hareketlerin psikolojik faydası —
çaresizlik hissini azaltıp anlam duygusunu artırması — önemli bir koruyucu faktördür.

Toplumsal düzeyde ise, gençlerin sesini duyurma mekanizmaları, eğitim programları ve
politika süreçlerine dahil olma fırsatları, iklim kaygısını yapıcı güce dönüştürebilir.
Psikologlar, iklim psikolojisinin gelişmesiyle hem travma sonrası bakış açılarını hem de
toplumsal direnç stratejilerini geliştirmektedir. Sonuç olarak, iklim kaygısı bireysel bir
zafiyet değil; içinde yaşadığımız zamanın anlamlı bir duygusal tepkisidir ve doğru
yönlendirmeyle olumlu toplumsal değişime dönüşebilir.

Hazırlayan:
Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz