Ebeveyn Danışmanlığında Çift Olabilmek: Çocuk Geldikten Sonra İlişki
Çocuk öncesi dönemde çift, ilişkisini daha çok karşılıklı ihtiyaçlar ve paylaşımlar üzerinden sürdürürken; çocuk sonrası dönemde bakım verme, sorumluluk alma ve fedakârlık ön plana çıkar. Bu değişim, çift olma halinin geri planda kalmasına neden olabilir. Danışmanlığa başvuran pek çok ebeveyn, “Artık sadece anne-babayız, eş değilmişiz gibi” ifadesini kullanır.
Bu süreçte yaşanan en yaygın problemlerden biri rol çatışmasıdır. Anne ve baba rolleri netleşirken, eş rolleri belirsizleşebilir. Özellikle ilk çocukla birlikte, çiftlerin kendi ailelerinden öğrendikleri ebeveynlik modelleri devreye girer. Kimi ebeveyn aşırı koruyucu bir tutum sergilerken, diğeri daha mesafeli olabilir. Bu farklılıklar zamanla ilişkisel çatışmalara dönüşebilir.
Ebeveyn danışmanlığında bu noktada çiftin hem bireysel hem de ilişkisel ihtiyaçları ele alınır. Amaç yalnızca çocuğun ihtiyaçlarını konuşmak değil; ebeveynlerin duygusal yüklerini, yorgunluklarını ve beklentilerini görünür kılmaktır. Çünkü duygusal olarak tükenen ebeveynlerin, sağlıklı bir ilişkiyi sürdürebilmesi oldukça zordur.
Danışmanlık sürecinde çiftlere, çocuk için iyi olmanın yalnızca bakım vermekle sınırlı olmadığı anlatılır. Çocuğun tanık olduğu ilişki modeli, onun gelecekte kuracağı ilişkilerin temelini oluşturur. Sevgi, saygı ve iş birliği içeren bir çift ilişkisi, çocuk için en güçlü psikolojik koruyucu faktörlerden biridir.
Bu nedenle ebeveyn danışmanlığı, çocuğun ihtiyaçları kadar çiftin bağını da merkeze alır. Küçük temas anlarının yeniden yaratılması, çiftin birbirine yeniden alan açabilmesi ve ebeveyn rollerinin ilişkiyi tamamen yutmasının önüne geçilmesi hedeflenir.
Hazırlayan:
Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz
