Dünyaya gözlerimizi açtığımız o ilk an ne kadar ömür biçilmiş bilmeden aslında başlıyoruz hayatla mücadele etmeye. Peki ne kadarını kendimiz olarak yaşayıp kendi hayallerimizin peşinden koşuyoruz? Şöyle bir arkanıza yaslanıp bu soruyla bir süre baş başa kalmanızı istiyorum. Evet sorun kendinize: Siz kimsiniz? İdealleriniz neler? Yaşadığınız bu hayattan ne kadar memnunsunuz?

Bugünün tekrarı yok, bırakın hayatı memnun etmeyi. Hayat sizi memnun etsin. Benliğinizi sevin ve ona değer verin. Bu hayat sizin ve onu en güzel şekilde yaşamak sizin elinizde. Elbette ki inişler/çıkışlar olacak, elbette üzüleceksin, bazen kaybedeceksin ama kaybettiğin zaman aldığın dersleri unutmayacaksın. Umutsuzluğa kapılma kimsenin hayatı düz bir zeminde ilerlemiyor, nefes alıyorsan hala bir şansın var demektir.

Hayatı basitçe yaşa, beklenti içinde olma, davet bekleme, sevgi isteme, karşılık gözetmeksizin bunları yap ama sen yaptın diye ondan da yapmasını bekleme. Kendi kendine yetebilmeyi öğren.

İyi bir insan olmaktan korkma! İyiliği iyilik bulmak için değil, güzel yüreğinin sadakası olarak gör ve bunun için yap. Unutma yalnızca bencil insanlar yaptığı iyiliğin karşılığını bekler. Bencil olma, paylaşımcı ol. Kim ne derse desin bunları karşılıksız yap. İyilik yaptım şimdi sıra sende deme. Ancak gerektiğinden fazla verici olma ve yeri geldiğinde hayır diyebileceğini kendine söyle.

Mükemmel olmaya çalışma. Sen hatalarınla ve yanlışlarınla varsın. Kimse seni anlamak zorunda değil ya da sen herkesi anlamak zorunda değilsin. Hatalar bize hayatı öğretir ve yıllar sonra tecrübe adını alırlar. Seni sen yapan hatalarını sev.

Hep haklı olacağım diye uğraşma. Yeri geldiğinde haksız da olabileceğini kabul et. Hem haklı hem mutlu olmak zordur. Bazen mutlu olabilmek için haklı çıkma sevdamızdan vazgeçmemiz gerekir.

Olmayanları oldurmaya çalışma. Bırak hayat akışında gitsin. Güzellikleri beklemeyi değil, hayatı kendi güzelliklerinle yaşamayı dene.

Yaşadığın hayatta huzur varsa nefes alıyorsun demektir. Ya da huzuru bulamadıysan hala nefes aldığını unutuyorsundur. Çevrenden huzur isteme, bunu sen inşa et. Çünkü huzur insanın kendi içindedir başkalarının bunu çıkarmasını bekleme, içindeki huzuru bul ve onu özgürlüğüne kavuştur.

Belirsiz olma, ne karar verirsen arkasında durmayı bil. Unutma sonucu kötü bile olsa pişmanlık duymamalısın çünkü sen fikirleri olan bir bireysin ve yaptığın bu seçim sana ait. Kararsız olmadığın için kendini kutla.

Bir insan ömrünün sonuna ‘hayallerini yaşayamamış’ olarak geldiğinde yeri dolmayan bir pişmanlık duyuyor. Bu pişmanlık ise; söylemediği sözleri, almadığı riskleri, kaçırdığı fırsatları ve yapamadıklarını içinde barındıran büyük bir boşluk oluşturuyor. Kaybedilen en kıymetli eşyanın, malın/mülkün ve daha bir çok dünya servetinin yeri dolabiliyor veya zamanla unutulabiliyorken bazı keşke ve pişmanlıklar akıldan çıkmadığı gibi insanın içini de günden güne kemiriyor. Sonrasında avuçta kalan cümle ise “bu böyle olmayabilirdi” oluyor. DENEMEKTEN KORKMA.

Sana bir sır vereyim! Hayat aslında kurduğun hayalleri gerçekleştirebileceğin kadar uzun. Yeter ki bir yerlerden başla.

Rotanız yüreğiniz olsun, sevgiyle kalın.


Adıyaman Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın!