Uzm. Psk. Esra Keçeyapan

Hayatım bir kontrol listesi gibiydi; her şeyi doğru yapmazsam işler dağılır sanıyordum. En ufak hatamda kendimi mahvederdim. Esra hanım bana hatasız olmanın değil, insan olmanın rahatlığını gösterdi. Artık mükemmel olma çabası değil, gerçek olma isteği taşıyorum. Ve ilk defa nefes alabiliyorum. 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

hep başkalarına göre ‘iyi’ olmaya çalıştım ama kendime karşı hiç adil değildim. İçten içe ne yapsam yetmeyeceğine inanıyordum. Seanslarda ilk defa kendimi başka insanların gözünden değil, kendi içimdeki sessiz yerden görmeyi öğrendim. Şimdi kimse beni onaylamasa da ben kendimi duyabiliyorum. Bu da beni çok güçlü hissettiriyor. Teşekkürler Esra hanım.

Öfkemi hep ‘anlık’ sanırdım. Ama aslında içimde birikenlerin yıllarca kendine yer bulamamasından kaynaklandığını ilk defa bu terapide gördüm. Şimdi öfkemin bana ne anlatmaya çalıştığını anlayabiliyorum. Tepki vermeden önce durabilmek, hayatımın en büyük konforu oldu. Kendimi ilk kez bu kadar güvende hissediyorum.

Hep bir telaş, hep görünmez bir baskı… Sebebi yok, ama hiç gitmeyen bir sıkışma hissi. Seanslarda bunun benim zayıflığım değil, sinir sistemimin yorulmuş hali olduğunu öğrendim. İlk kez nefesimin farkına vardım. İçimdeki sessiz kaygının sesini duymayı değil, ona alan açmayı öğrendim. Kendimi nihayet yaşarken hissediyorum. 🤍

İlişkilerde hep ‘sorun çıkarmayan’ kişi olmak için kendimi yok sayardım. ‘Yeter ki gitsinler’ diye korktuğum için. Seanslarda birinin kalması için benliğimi feda etmek zorunda olmadığımı öğrendim. Şimdi ilk defa bir ilişkide hem varım hem de güven içindeyim. Kendimi seçmenin nasıl bir özgürlük olduğunu keşfettim. İyi ki varsınız Esra hocam.

Dışarıdan her şey yolundaydı ama içim sürekli boşluk hissiyle doluydu. Ne yapsam tatmin olmuyor, hiçbir şey beni ‘hayatta’ hissettirmiyordu. Seanslarla birlikte o boşluğun aslında doldurulması değil, anlaşılması gereken bir alan olduğunu fark ettim. Şimdi adım adım kendime anlam kuruyorum. Ve bu his… yıllardır ilk kez bu kadar gerçek.

Zihnim hiç susmazdı. En kötü ihtimali düşünmezsem bir şey olacak sanırdım. Bu beni öyle tüketti ki… Seanslarda kontrol etme ihtiyacımın, aslında kendimi koruma çabam olduğunu öğrendim. Şimdi düşüncelerime kapılmadan, onları fark edebiliyorum. Özgürleşmenin nasıl bir şey olduğunu yeni yeni anlıyorum.

Bir gün çok iyiyim, ertesi gün hiçbir şeyi kaldıramıyorum… Bu dalgalanmanın adını ilk defa burada koyabildim. Bunun tembellik olmadığını, iradesizlik olmadığını duymak bile içimi rahatlattı. Şimdi kendimi suçlamadan yaşamayı öğreniyorum. Bu süreç bana yeniden umut verdi. Çok teşekkürler Esra hanım süreçte bana yol gösterdiğiniz için tabii ki sürecime devam edeceğim. Ama şimdiki kadar olan yere de bir geribildirim vermek istedim.

Birinin gitme ihtimali bile beni panikle boğardı. Seanslarda o kişinin değil, kendi ‘güvensiz’ yanımın beni terk ettiğini fark ettim. Şimdi ilişkilerimde tutunmak için değil, bağ kurmak için varım. İçimdeki o küçük çocuğu anlamak bana çok iyi geldi. Şimdi çok daha mutlu hissediyorum.

Ben açlıktan değil, duygularımdan kaçmak için yerdim. Kendimi durduramadığım her seferinde daha da suçlu hissederdim. Şimdi anlıyorum ki ben bedenimi değil, içimde konuşamayan bir yanımı doyurmaya çalışıyormuşum. Seanslarda bu döngüyü kırmanın mümkün olduğunu görmek bana inanılmaz iyi geldi. Artık her lokma bir ceza değil; kendime dair bir farkındalık. ❤️