Öfke; Normal ve de herkes tarafından hissedilen, vazgeçilmez güçlü fakat kontrolü öğrenilebilir bir duygudur.

Diğer duygular gibi son derece doğal, evrensel ve sağlıklı olarak ifade edildiğinde yapıcı ve kişiler arası iletişimi düzeltici olabilen bir duygudur.

Saldırganlık öfke ile aynı olmayıp, öfkenin kontrol edilemediği durumda ortaya çıkan bir davranıştır. Köklerini genellikle çocukluk yıllarından alır, yetişkinlik yıllarında şekillenir.

Öfke bireyin istek, ihtiyaç ve planlarının engellenmesi ve karşılaştığı farklı durumlarda haksızlık, adaletsizlik ve kendine yönelik bir tehdit olarak algılanması sonucunda kendini savunmak ve karşıdakini uyarmak amacıyla ortaya konulan temel bir duygulanım biçimi olarak da tanımlamaktadır (Kısaç, 1997).

Fizyolojik ve biyolojik değişimlerle birlikte hissedilir. Öfkenin fiziksel işareti sayılabilir belirtiler şunlardır:

- Uyaran duyguyu harekete geçirir,

- Stres ve gerginlik başlar,

- Enerjiyi arttıran adrenalin salgısı artar,

- Soluk alıp verme sıklaşır,

- Kalp atışı hızlanır ve kan basıncı artar.

Öfkenin olumsuz yansıtıldığı durumlarda iki aşamalı çözümler mümkündür.

Sırasında ve sonrasında;

Bedeni gevşetme, nefes egzersizleri, düşünceyi başka alana kaydırmak gibi kişinin öfkesini fark ettiği sırada yapılabilecekler olabildiği gibi, sonrası için öfke nedenlerine yönelik bilişsel ve davranışsal yöntemlerle farkındalık geliştirme yoluna gidebilir. Bu yöntemlerin bireyin öfke sorununa yetmediği durumlarda terapotik yöntemlerle kendi iç dünyasına bakışı gerekli olacaktır.