İnsan kendi canını acıtmak ister mi? Evet, bazen bilinçli bazen bilinçsiz.. Bazen karşıdaki insanın düşünceleri/arzuları için kendi arzu ve düşüncelerini geri plana iterek.. Bazen kendine olan şefkatli tutumu unutup bile bile kendini ikinci plana atmak için.. Bazen sınırsızlıklar içinde ruhunu bir başkası için siper ederek yapabilir.. Sanırım en can atıcı olanı da sahip olunan umutların tükenip, yaşam amaçlarını bir başka anlama yükleme gayreti.. Bu öyle bir acıdır ki başkası için yaşamaya, başkası uğruna hayatını komple ertlemeye veya kendi deyişimle ruhunu bir başkasına kurban etmek… Biricikliği, öznelliği, değeri komple yok eden bir acıdır. Bu saatten sonra teklik yoktur, çoğulluk içinde var olmak da var.. Nasıl kurtulmalı, hangi duygular buna yol açıyor derseniz bu kolay oluşan bir şey değildir. Öncelik sağlam bir zemin ardından sağlıksız düşüncelerin ele alınıp olumlu bencillikle değiştirilmesi gerekir.