artık yaşamak zor

iyi günler hocam.2 senelik olan ilişkim var annem istemedi neden sırf laf olucak diye görücü usulü olsun diye zorladı beni vaz geçmedim kendi istedigiyle evleniyim sevdiğimden uzak tutmak için başka şehire bile götürdü 24 yaşındaydım kendj kararlarımı almama izin vermiyor 18 aydır sevgilimi bir kez görmedim 4 ay sonra sözümüz var onca olan şeye rağmen vaz geçmedim.Ama sözlüm oda bana aynısını yapıyor hiç arkadasim kalmadı benim bir tane bile derdimi paylaşıcagim kimse yok iyimisin ne istiyorsun diye soran yok.Bundan daha önce bahsetmiştim size 10 ay önce sanaldan oyun oynarken biriyle konuştum diye 3 kişi biri erkek arkadaş olarak konuştuk sadece demiştim sonra üçümüz iki kız bir erkek merak edip resim profili koyduk sonra ihaneti olarak kendimi suçladim eziyet ettim zarar verdim kendime.Sevgilime dedim resimden haberi yok konuşmamız duyduğunda bile benden uzaklasdi.Cok pişmanım konuştuguma ama oyundaki arkadaşlarım benim derdimi dinledi tanımadığım halde bana destek oldular.ve şimdi konuştuğum ve resim attığından dolayı pismanlik içimden gitmiyor zarar veriyorum kendime sadece beni dinleyen birine ihtiyacım vardı yanlızdim o an konuşmak içimi dökmek iyi gelmişti.Sevgilim Hic bana vakit ayırmiyor hep çalışıyor.Yogun isi evet düğün için tek başına para biriktiriyor.Annem bulusmamiza izin vermedi 5 dakika bile 18 aydır tek konuştuğumuz mesajlaşmak annem sadece haftada bir kez onunla aramama izin verdi birkez konuşuyordum.10aydır elimde telefonum ama hattım yok çok bunalttilar beni çok yoruldum yaşamaktan yapa yanlızım sevgilim yanımda değil artık onu aldatmisim gibi davranıyor kimse beni anlamıyor ben sadece konuşmak istedim biriyle derdimi söylemek şimdi aldatmak damgası vuruldu.Hic arkadaşım yok.Ablamda sözlü ama oda sozlenmeden önce görüştü annem ona ses etmedi sırf okudu diye simdi okudu şehirde ayrı ama nişanlısı hergun evinde ama ona karışmıyor hep beni ezdi bütün ev işi benim üstümde ona rağmen bir işe yaramazsin diyor.Cok yoruldum ben😭