Bazen geçmişte kaybettiklerimizi düşünmeyerek ve üstünü örterek acı hissetmekten kaçmaya çalışırız. Bu kaçış kısa süreli olarak bizi korusa da uzun vadede zarar verebilir.
Yas tutmaya cesaret gösterip duygularımızın akmasına izin verdikçe, hissettiğimiz yoğun acı ve boşluk duyguları yerini anlamlı ve kalıcı bir sevgi bağına bırakabilir.
Bu kayıp bir kişi de olabilir bir "şey" de...
Ayrıldığınız eski sevgiliniz de olabilir gençliğiniz de...
Çocukluğunuz, umutlarınız, hayalleriniz de olabilir işiniz de...
Sizin düşünmekten kaçtığınız veya yüzleşmekte zorlandığınız kayıplarınız var mı?
