İnsanlık tarihi kadar eski bir kavramdır anne baba olmak.Diğer bir deyişle ebeveyn olmak.Hayatın ortaya çıktığı ilk anlardan bu güne kadar tüm toplumlarca en önemli kültürel değerdir anne baba olma kavramı. Konunun ayrıca biyolojik,psikolojik ve toplumsal faktörlerini de göz önüne aldığımızda durum daha da karmaşıklaşır.
Ancak konuyu hassas hale getiren bir başka boyutu daha vardır ebeveyn olmanın.O da başkasının çocuğuna ya da çocuklarına anne baba olmak yani üvey anne/babalıktır. Maalesef toplumlar üvey kelimesiyle başlayan bu tip kavramlara genel bir ön yargıyla bakarlar.Bu herkes için zorlayıcı ve yıpratıcı olabilir.Hem üvey anne baba olacak yetişkinler için,hem de çocuklar için üzücü süreçler yaşanabilir.Bu bakımdan üvey anne baba kavramlarına ayrıntılarıyla bakmakta fayda var.
ÜVEY ANNE OLMAK/ÜVEY ANNE PSİKOLOJİSİ
Hem anne adayını hem de çocuğu endişelendiren en temel ilişki biçimidir diyebiliriz. Toplumun genel kanısı da üvey anne olan bir kadının başkasının çocuğuna çok da hakkıyla bakamayacağı yönünde olduğu için ilişki baştan gergin başlayabilir.Üvey anne olacak kadın çocuğun yaşıyla orantılı olarak ciddi kaygılar yaşar.Bu kaygılarında büyük ölçüde haklılık payı olduğunu kabul etmek gerekir.Dikkat edilirse toplum kültürüne yerleşmiş bütün masal ve destanlarda üvey annelikle ilgili genellikle olumsuz anlatımlara rastlarız.
Çocukluktan gelen bu yargılarımız inançlarımızı oluşturur ve toplumsal belleğimizde üvey anneliğin her iki taraf açısından da son derece olumsuz sonuçları olduğunu düşünürüz.
Bu düşünceler üvey anne olacak kadının da iç dünyasında yer etmiş inançlarsa gergin başlayacak bir ebeveyn ilişkisi olduğunu söyleyebiliriz.Aslında üveylik ilişkisi içinde pek çok taraf vardır.Annenin annelik yapacağı çocuk ya da çocuklar,o çocukların babası yani eşi,ve eğer kendisi de daha önceden bir beraberlik yaşamışsa ve çocuk sahibi olmuşsa kendi çocukları ayrıca o çocukların babası yani eski eş.
Bu açıdan bakıldığında özellikle üvey anne olmak çok karmaşık bir duygu durumunu da beraberinde getirir.
ÜVEY BABA OLMAK/ÜVEY BABA PSİKOLOJİSİ
Üvey anne olmakla ilgili geçerli olan hemen hemen bütün her şey üvey baba olmak için de geçerlidir.Bir başka erkeğin çocuklarına baba olmak kolay bir iş değildir ve erkeğe ciddi sorumluluklar yükler.Üvey babalık anneliğe göre daha az kabul gören bir kavram olarak dikkat çekmektedir.Bunun sebeplerinden birisi özellikle geçmiş yıllarda eşinden ayrılmış ya da eşi ölüp dul kalmış kadınların çocukları varken evlenmeyi çok fazla tercih etmemeleridir.Aileye başka bir erkeğin girmesi çok istenen bir şey değildi.Kadın ya kendi ailesinin yanına yerleşir ve çocuklarını tam ifadesiyle saçını süpürge ederek büyütürdü,ya da yakın aile bireylerinin desteğiyle ama yine tek başına büyütmeye çalışırdı.Günümüzde durum değişiyor olsa da hala üvey baba konusuna daha mesafeli bakıldığı da bir gerçektir.
ÜVEY ANNE VE ÇOCUK ARASINDA YAŞANABİLECEK PROBLEMLER
Üvey anne ve çocuk arasında mutlaka sorunlar olacak diye bir kural yoktur.Burada çocuğun yaşı ve kendi annesine ne olduğu çok önemlidir.Eğer çocuğun yaşı çok küçükse ve kendi annesini kaybetmişse normal bir özlük ilişkisi gibi anne çocuk ilişkisi kurmak mümkündür.Anne adayının tutumu ve çocuğu benimseyip benimsemediği de çok önemlidir.Maalesef bazı üvey annelerin çocuğa karşı olumsuz tavırlar geliştirdiğini görüyoruz.Eşini kabul edebilen bir kadının eşinin çocuğuna karşı olumsuz tutumlar geliştirmesi sağlıklı bir duygu durumunu düşündürmez tabii ki. Çocuğun yaşı büyükse ve annesini kaybetmişse
• Üvey anneye düşmanlık besleyebilir.
• Annesinin ölümüne üvey annenin sebep olduğunu düşünebilir.
• Aynı şey anne sağsa da söz konusudur.Bu kez annesiyle babasının ayrılmasına üvey annenin sebep olduğunu iddia edebilir.
• Babasının artık kendisini değil yeni eşini daha çok sevdiğine inanabilir.
• Üvey anne olduğu için açıkça reddedebilir ve saygısızca tavırlar sergileyebilir.
ÜVEY BABA İLE ÇOCUK ARASINDA YAŞANABİLECEK PROBLEMLER
Çocuk baba figürü yerine birini koyarken yaşı kaç olursa olsun muhtemelen çok zorlanacaktır.Ancak anne figürü kadar olumsuz sonuçlarla karşılaşılmadığını bilmekte fayda var.Baba konusunda da çocukla bazı problemler yaşanması mümkündür.
• Çocukta üvey babayı reddetme davranışı görülebilir.
• Kendi babasıyla ilgili sürekli bazı hatırlatmalar yaparak ortamı germeye çalışabilir.
• Bazı durumlarda açıkça kıyaslamalarda bulunabilir.
• Babanın evde uygulamaya çalıştığı kuralları yok sayabilir.
• Disiplin kuralları konusunda otoriteyi yok sayma davranışı gösterebilir ve meydan okuyabilir.
ÜVEY ANNE/BABA OLMANIN SOSYAL ZORLUKLARI
Üvey anne baba olmanın en zorlayıcı tarafı sosyal zorluklarıdır.Toplumun bu konudaki genel kanısı da ortadayken üvey anne/babaların sanki her şey çok yolundaymış gibi davranmalarını beklemek mümkün değildir.Çünkü gerçek anlamda her şey yolunda olduğu halde bile hep bir sorun varmış ya da olmalıymış gibi bir bakış açısı vardır toplumda.Diğer insanlar tarafından genellikle:
• Çocuğun ya da çocukların baskı altında olduğu
• Öz ya da üveylik durumuna göre ayrım yapıldığı
• Özellikle soyadı farklılıklarının olduğu hallerde çevredekilere açıklama yapmak durumunda kalınması
• Çocuklarla olan ilişkinin diğer insanlar tarafından yakından izlenmesi,ailenin neredeyse gözaltında olması.
• Açıkça ya da üstü kapalı biçimde ailenin çocuklarla olan ilişkisine yorum getirilmesi ya da eleştirilmesi gibi bir takım tepkiler verilir.
ÜVEY ANNE BABADAN İYİ BİR EBEVEYN OLABİLİR Mİ?
Her öz anne/baba ve çocuk ilişkisinin sorunsuz olacağı düşüncesi nasıl yanlış bir düşünceyse üvey anne/baba ve çocuk ilişkisinin de sorunlu olacağını düşünmek o kadar yanlış olur.Bu açıdan bakıldığında üvey anne babadan iyi ebeveynler olur mu diye sorarsak vereceğimiz cevap ‘neden olmasın’ olur.Çevremizde üvey çocuklarına nasıl iyi birer anne baba olduklarını duyduğumuz insanların hikayelerini dinlemişizdir.Bu o kadar beklenmedik bir şeydir ki duyduğumuzda şaşkınlıkla karşılaşırız.Bu da yıllar öncesinden gelen yanlış inançlarımızla ilintili tepkilerdir.Üvey anne baba olmakla iyi bir ebeveyn olmanın doğrudan bir ilişkisi yoktur. Bazı durumlarda eğer üvey anne babaların çocuk sahibi olma şansları da yoksa pek çok yönden daha olumlu ve uyumlu ebeveynler olduklarını söylemek mümkündür.Çocuk sevgisini kendi ailesini kurarak eşinin çocuklarıyla gidermek de güzel bir seçenektir.
Ancak bazen üvey anne babaların farklı tutumlar belirlediklerini görüyoruz.
• Çocukların öz anne babalarına duyulan kızgınlık,
• Kıskançlık,
• Rekabet duyguları
• Çocukların kendilerine karşı düşmanca tavırlar sergileyeceğine yönelik endişeler gibi bir takım yanlış inançlardan dolayı tepkili davranabiliyorlar.
ÇOCUĞA DURUM NASIL ANLATILMALI?
Hemen hemen bütün ailesel konularda olduğu gibi durumdan en çok etkilenen ve mağdur olanlar yine çocuklar oluyor.Özellikle ailenin dağılması gibi ya da anne veya babanın kaybedilmesi gibi olumsuz olaylar çocuklar üzerinde ciddi travmalar yaratabiliyor.Konunun boyutları bir yana çocuğun yaşadığı psikolojik problemler uzun dönemler boyunca etkili olabildiği gibi,diğer aile bireyleri üzerinde de ciddi sıkıntılara yol açıyor.
Ailenin dağılması ve yeniden düzenlenmesi gibi durumlarda bilinmelidir ki bu radikal bir karardır ve durum mutlaka çocuklarla paylaşılmalıdır.’Bu bizim seçimimiz,çocukları ilgilendirmez’ gibi bir yaklaşım çok yanlış sonuçlara yol açabilir.Elbette ki yetişkinler olarak aldığınız kararlarda kimsenin iznini almak zorunda değilsiniz. Ancak birlikte yaşadığınız çocuklarınıza bilgi vermek ve durumu açıklamak zorundasınız.Çocuklar başlarına ne geleceğiyle ilgili olarak ya da hayatlarına kimlerin gireceği ve bundan sonra neler olacağıyla ilgili olarak bilgilendirilmelidir.
• Hayatınıza giren insanla çocukları önceden tanıştırmak.
• Dürüstçe onun kim olduğu konusunda açıklama yapmak.
• Gelecekte o kişinin ailedeki yeri konusunu net olarak belirtmek.
• Çocuklarla beraber olduğunuz kişinin ilişki kurmaları için zemin hazırlamak.
• Onlara olan sevginizin hiçbir zaman değişmeyeceğini özellikle üzerine basa basa vurgulamak.
• Asla çocuklara ‘onunla iyi geçinmelisiniz,onu seveceksiniz,artık bundan sonra sizin anneniz/babanız o olacak’ gibi koşullu cümleler kurmamak çok önemlidir.
YAŞA GÖRE ÇOCUĞUN ALGILAMASI
Çocuklar hayatlarına giren her insana olumlu ya da olumsuz mutlaka bir tepki vereceklerdir.Küçük yaş çocukları tepkilerini daha açık ve net olarak koyar.Bu yeni anne/babayı ya baştan kolaylıkla kabul eder ya da reddeder.Bu tepkinin biçiminde aslında bir çok faktör etkilidir:
• Çocuğun yetiştiriliş biçimi
• Ailenin yapısı
• Çevresel ve kültürel faktörler
• Çocuğun yaşı ve algılama düzeyi
• Yeni durumun çocuğa nasıl anlatıldığı gibi.
Bazı çocuklar için durum bir felaket olarak algılanırken bazı çocuklar için sadece bir değişikliktir.Büyük yaşlardaki çocuklar farklı tepkiler verebilirler.
• Üvey olan ebeveyni ve sabrını sınamak,
• Öz olan taraf ile üvey olan taraf arasında kıyaslama yapmak
• Ya da aralarında sorun yaratmaya çalışmak türünde olumsuz tepkiler olabileceği gibi son derece sıcak,ılımlı hatta arkadaşça ilişkiler geliştirmek gibi olumlu tepkiler de verebilirler.
ÇOCUĞUN GÖZÜNDEN ÜVEY ANNE
Konunun en can alıcı kısmı burasıdır.Yüzyıllardır bütün anlatılarda yer etmiş üvey anne imajı çocuğun kafasında nasıl yer etmiştir,bunu bilmek gerekir.Burada da yukarıda saydığımız gibi pek çok etken belirleyicidir. Ancak anne gibi çok önemli bir figürün yerine konulacak kişinin değeri çok büyüktür.O nedenle çocuklar üvey anne konusunda çok fazla sorun çıkarırlar.
• Üvey anne gerçek annenin yerini mi alacaktır?Özellikle öz anne ölmüşse bu sorunun yanıtı çok önem kazanır.
• Acaba kendisine nasıl davranacaktır?
• Gerçek annesine ne olacaktır?
• Çocuğun aile içindeki konumu ne olacaktır? Dışlanacak mıdır?
Özellikle kız çocuklar için babayı paylaşmak olumsuz pek çok duyguyu beraberinde getirebilir.Küçük yaşlardaki kız çocuklarının babaya büyük bir aşkla bağlı olduğunu unutmamak gerekir.Üvey annenin çocukla ilişkisini bu yönde gözden geçirmesi çok önemlidir.Kız çocukları için üvey anne ciddi bir rakip olarak görülebilir ve çocuk tarafından olumsuz tepkiler alınabilir.Erkek çocuklarının da anneye olan aşkı unutulmamalıdır.Bu nedenle öz annesine aşık olan erkek çocukları için üvey anne annenin yerini almaya gelmiş kötü bir figür olarak algılanabilir.Üvey anne ve çocuk ilişkisinde denge kurmak zordur ve maalesef bütün zorluk üvey anneye düşer.
Çocuklar her zaman üvey anneye karşı olumsuz tavırlarla yaklaşırlar şeklinde bir kural yoktur elbette.İlişkinin başında sağlıklı temeller atılabilmişse ya da ilişkilere zaman tanınırsa olumsuz başlayan pek çok şey değişecektir.
ÇOCUĞUN GÖZÜNDEN ÜVEY BABA
Üvey baba figürü de sonuçta çocuk açısından çok sıcak karşılanmayan bir kavramdır.Ancak özellikle babanın olmadığı durumlarda çocuklar tarafından üvey baba olgusu daha kolay kabullenilmektedir.Baba toplum içinde genellikle otoriteyi temsil ettiği için çocuklar açısından kabul edilmesi konusunda asıl sorun burada yaşanır. Üvey babanın çocuklar üzerindeki yaptırımları ya da koyacağı kurallar çok önemlidir.Olumlu da olsa çocuklar üvey olmasının getirdiği psikolojik yükle babanın koymaya çalıştığı kuralları yok sayabilirler.Hatta bunu bir güç gösterisi haline getirmeye çalışabilirler.Erkek çocuklar için kendi yerini alan bir figür olarak dolayısıyla da ciddi bir rakip olarak görülebilir.Kız çocuklarının da babaya olan aşkları düşünüldüğünde babalarının yerine geçmeye çalışan birisi olarak tepki görebilirler.
ÇOCUK AÇISINDAN SIKINTILAR NELERDİR?
Kendi öz anne babasının dışında başka insanları da anne ve baba yerine koymak çocuklar açısından oldukça zorlayıcı ve tepki uyandırıcıdır.Bunun istisnası eğer öz anne ya da baba ölmüşse ve çocuklar yerine koyacak bir figür bulma ihtiyacı duyuyorlarsa söz konusu olabilir.Özellikle çocuktan üvey ebeveynlerine anne baba demesi isteniyorsa çocuk ciddi tepkiler verebilir ve reddedebilir.Bunlar normal olarak düşünülmelidir.Çocuktan hiç tanımadığı ya da az tanıdığı birisini bir anda sevmesi ya da kabul etmesi beklenmemelidir.Çocuk genellikle kendi anne babasını tekrar birlikte görmek isteyecektir.Eski aile düzenine duyduğu özlem nedeniyle hırçınlıklar yapabilir ve kurulmaya çalışan yeni düzene aşırı tepki göstererek sabote etmeye çalışabilir.Çocukların duygusal anlamda sıkıntılar yaşayacağı ve bunun doğal olduğu bilinmelidir.
ÇOCUĞA KARŞI NASIL BİR TUTUM İZLENMELİDİR?
Çocuklar sonuç olarak sadece çocukturlar ve genellikle olumsuz olarak bazı tepkiler verecekleri bilinmelidir. Üvey anne ya da baba olacak bireyin bütün bu tepkileri olgunlukla karşılayacak yeterlilikte olması gerekir. Genellikle çocuğa karşı aşırı bir ilgi ve samimiyet gösterilmeye çalışılsa da çocuklar bu tarz davranışlardan rahatsız olurlar.Biraz işleri oluruna bırakmak çok yararlı olur.Öncelikle:
• İnsanlar arasındaki ilişkilerde en önemli kuralın bazı şeyleri zamana bırakmak olduğunu,
• Çocukların bazen çok aşırı tepkiler verebileceğini,
• Gerçek ilgiyle yapmacık ilgi arasındaki farkın çocuklar tarafından net olarak algılanacağını,
• Çocukların gerçek anne babalarının yerlerine geçmek gibi bir niyetinizin olmadığını anlamalarını sağlamayı,
• Sizi sevmek gibi bir zorunlulukları olmadığını,
• İhtiyaçları olduğu her an onlarla ilgileneceğinizi hissettirmeyi unutmamalısınız.
Çocuklar sizi ve söylediklerinizle yaptıklarınız arasındaki tutarlılığı dikkatle gözlemleyeceklerdir.Gerçekten tutarlı olmak zorundasınız.
ÇEVREYLE İLİŞKİLER NASIL OLMALIDIR?
Her konuda olduğu gibi burada da çevre birçok bakımdan çok önemli bir işleve ve etkiye sahiptir.Çevreyle ilişkilerde aslında çevrenin konuya nasıl baktığı önem kazanmaktadır. Maalesef bu tür ilişkilerde toplumsal anlamda iki yüzlü olduğumuzu kabul etmek zorundayız.
Toplum içinde insanlar ailenin yapısına saygı gösteriyor gibi görünmekle beraber iç işlerine karışmak türünde davranışlar gösterme eğiliminde olabilirler.Üvey ebeveynin üzerinde bu anlamda ciddi psikolojik baskılar oluşabilir.Ancak her iki tarafın da olayları ve tepkileri çok olgunlukla karşılayarak,soğukkanlı davranmaları gerekir.Çevre bizi ve davranışlarımızı etkiler ama her anlamda belirleyici olmamalıdır.Kendi kendimize karşı dürüstsek ve temel amaç sağlıklı bir birlikteliği yürütmekse,çevrenin etkilerini göğüslemeyi de bilmek zorundayız.
ÜVEY ANNE-ÇOCUK İLİŞKİSİNDE BABANIN ROLÜ
Annelik şefkat ve sevgi demektir.Annelik sarıp sarmalamak,kucak açmak demektir ve annelik karşılıksız hep vermek demektir.Bu bilinç altımıza yerleşmiş kavramlar bütünü olarak her bireyin annesinden beklediği değerler toplamıdır.Aileye üvey anne olarak girecek bir kadının en önemli sorumluluğu da budur.Çocuk için kucak açan,seven ve karşılıksız veren olma becerisini göstermek gerçekten böyle hissedilmiyorsa yapılacak iş değildir.Bir erkek hem kendisi hem de çocuklarının bakımı için bir başka kadınla beraber olmaktadır ve beklediği öncelikle çocuklarıyla ilgilenilmesidir. Üvey annenin mutlak otorite gibi davranması ilişkileri gerer. Böyle bir durumda ise baba çok zor duruma düşer.Çocuklar öz olması sebebiyle babalarından daha fazla yakınlık beklemektedirler.Baba duygusal anlamda destek olmalı ama çocukların üvey anneyle olan ilişkilerine çok karışmamalıdır.Özellikle anneye saygı duymalarını sağlamak için annenin tarafını tutmak büyük bir yanlıştır. Ya da çocukların tarafında olmak ilişkiyi içinden çıkılmaz bir hale sokabilir.
ÜVEY BABA-ÇOCUK İLİŞKİSİNDE ANNENİN ROLÜ
Anneler genellikle çocuklarıyla olan ilişkilerinde daha hassastırlar.Bir erkek bir başka kadınla beraberliğinde çocuklarının bakımıyla ilgilenilmesini de temel olarak alır ancak aynı durum bir kadın için her zaman geçerli değildir.Bir anne çocuklarının bakımını tek başına yapabilir ve eğer hayatına bir başka erkek giriyorsa bu öncelikle kendisi içindir.Bu yönüyle kadın genellikle çocuklarının sorumluluğunu tek başına üstlenebilir. Annelerin beraber oldukları erkekleri seçerken daha seçici davrandıkları ve çocuklarla olan ilişkilerini ön planda tuttukları da bir gerçektir.Çocuklar üvey babalarıyla ilişkilerinde annelerini duygusal olarak kullanma yönünde bir davranış gösterebilirler.Anne de tıpkı baba gibi çocukla üvey babanın arasında tampon bölge konumuna gelmemelidir.Üvey baba ile çocuğun yaşadığı ebeveyn çocuk ilişkisinde dikkatli bir izleyici olmalı ve gerektiği yerde duruma müdahale etmeli ama asla taraf olmamalıdır.Bu tip ilişkiler iki ucu keskin bıçak gibidir.Dengeyi çok iyi tutturmak gerekir.En küçük bir yanlış anlama ya da anlaşılma bile birbirine alışma dönemini büyük çıkmazlara sürükleyebilir.
ÇOCUKLA İLETİŞİM KURMANIN YOLLARI
Üvey anne ve baba olmak durumundaki bireylerin sorumluluğu bu anlamda gerçekten büyüktür.Öncelikle ilişkiyi dengeli bir çerçeveye oturtmak gerekir ve bu dengenin olabildiğince düzgün olarak gözetilmesi hayati önem taşır.Çocukla olan ilişkiler her açıdan çok hassastır ancak konu özlük üveylik ilişkisi olunca her şey daha farklı olarak algılanabilir.
Öncelikle dikkat edilmesi gereken şey,üvey anne ya da baba olacak bireyin sınırları doğru çizebilmesidir. Çocuğun kendi anne babası olduğu unutulmamalıdır.Çocukla iletişim kurmanın yolu çocuğa her hangi bir zorlama ya da kabul koşulu olmadığının hissettirilmesidir.Doğal süreçler içinde şartlar kendiliğinden oluşabildiği gibi,genellikle çocuklar zaman içinde durumu kabullenip,üvey anneyi/babayı benimsemektedirler. Önemli olan hiçbir şeyin kesin kurallarının olmadığını bilmektir.Çocuklar öz anne babalarının yerine geçmek istemediğiniz sürece oldukça ılımlı davranabilirler.Bu açıdan güven verici olmak yararlıdır.Ayrıca mutlaka kural koyucu olmak gibi bir zorunluluğunuz olmadığını da bilmelisiniz.Bazı anlarda ikinci planda kalmak daha olumlu sonuçlar getirecektir.Çocukların onlar istedikleri zaman yardımlarına koşacağınızı,onların yanında yer alacağınızı bilmeleri önemlidir.Daha fazlasına gerek yoktur.Geri kalan her şey zamanla karşılıklı adımlarla yerine oturacaktır.
ÜVEY ANNE BABALARA ÖNERİLER
Toplumun anne babadan beklediği ne varsa aynı beklentiler sizin için de geçerlidir.Bir kaç küçük ekleme yaparsak:
• Çocukların sevdiğiniz insanın çocukları olduğunu unutmayın.
• Çocukların kendi anne ve babaları olduğunu dolayısıyla onların yerine geçmediğinizin bilincinde olarak davranın.
• Doğal ve dürüst olun,içinizden gelmeyen hiçbir şeyi zoraki olarak yapmaya çalışmayın.
• Bir anda ne siz çocuğu sevebilirsiniz ne de çocuk sizi sevmek zorundadır.Sabırlı olmak ve zamana bırakmak en etkili çözümdür.
• Karşınızdakinin yaşı kaç olursa olsun onun bir çocuk olduğunu hep hatırınızda tutun.
• Çocukların çok acımasız yargılarda bulunabileceğini ve bazen çok yaralayıcı davranabileceklerini unutmayın.
• Anlayış göstererek,ilk adımı atacak ve sorun çözücü olacak kişinin siz olduğunuzu hatırınızda tutun.
• Çocuklar duygusal anlamda açıklar gördüklerinde bunu kullanma yoluna gidebilirler.Ya da iyi niyetli bazı çabalarınızı suistimal etmeye çalışabilirler.Çok üstünde durmayın ancak böyle bir davranışa izin vermeyeceğinizi de hissettirin.
PRATİK ÖNERİLER/SORUN ÇÖZME
Çocuk yetiştirmek genel olarak büyük sorumluluk isteyen zor bir iştir.Bir de başkasının çocukları üzerinde az ya da çok sorumluluk sahibi olmak üvey anne ya da baba olacak bireyler için endişe vericidir.Çocuklar tarafından kabul edilip edilmeyeceği,ne ölçüde saygı ve sevgi göreceği,çevrenin bakışı ve yorumları gibi pek çok sorun bireylerin karşılaşabileceği bir takım sorunlar arasında sayılabilir.Aslında bütün bunların temelinde üvey anne baba olmak konusunda toplumsal yargılar yer almaktadır.Oysa ilgili,sevecen ve olumlu bir yaklaşım hemen hemen her tür sorunla daha kolay başa çıkmanızı sağlayacaktır.
• Öncelikle kabul etmeniz gereken şey kalabalık bir aile olduğunuzdur.
• Çocukların gerçek anne babası hayatta olmasalar bile ve onlara henüz çok küçük yaşlardayken anne babalık yapmaya başlamış olsanız da sonuçta onların biyolojik anne babası olmadığınızı unutmayın. Dolayısıyla ilk kural koyucu siz değilsiniz.
• Sizinle yaşıyor olsalar da çocukların öz anne ve babalarıyla görüşmeleri konusunda katı sınırlar çizmeyin, engelleyici olmayın.
• Hatta mümkünse yasaklar ve kurallar konusunda öz olan ebeveynin kurallarına uymaya özen gösterin.Aksi taktirde düzeni bozucu taraf olarak görülürsünüz.
• Çocukları ne yaparlarsa yapsınlar asla şikayet etmeyin.Ancak sorunları eşinizle konuşarak çözme yoluna gidin.
• Öncelikle arkadaş olmaya çalışın,ya da bir abi,abla olmaya gayret edin.Asla bir anne baba olma iddiasında bulunmayın.Çocuklar istemedikleri sürece hiçbir sıfatınızın olmayacağını unutmayın.
• Öğüt veren,uzun uzun geçmiş deneyimlerinden bahseden bir ebeveyn olmayın.
Anne baba olmak zordur. Üvey anne baba olmak da zordur.Ancak üvey olmasına rağmen çok sağlıklı ilişkiler kurma becerisini göstermiş pek çok aile vardır. Önemli olan konunun biyolojik tarafından daha çok duygusal tarafıdır. Duygusal olarak yeterliyseniz ve böyle bir ortamı sağlayabiliyorsanız çok dengeli ebeveynler olabilmek mümkündür.
