Onsuz Olamamak: Sevgi mi, Bağımlılık mı?

Bazen birini o kadar çok sever ve bağlanırız ki, onunla geçirilen anlar bir ihtiyaç haline gelir. Sabah kalktığımızda, gün içinde ve gece uyumadan önce sürekli aklımızda olur, onunla iletişim kurmak isteriz. İletişim olmadığında huzursuzluk hisseder, hatta bazen panik bile yaşayabiliriz.
Bu durum partnerler arasında derin bir bağ olduğunu gösterebilir, ancak bunun adı gerçekten “sevgi” midir, yoksa farkında olmadan geliştirdiğimiz bir “bağımlılık” duygusu mudur?
Sağlıklı bir sevgide, iki taraf da birbirinin sınırlarına saygı duyar ve güven ortamını sağlarlar. Bağımlılık ise kişinin mutluluğunu, değerini ve yaşam enerjisini tamamen partnerine bağlamasıyla ortaya çıkar. Bu tür ilişkilerde birey zamanla kendi ihtiyaçlarını, isteklerini ve hedeflerini unutabilir.
Elbette birini severken ondan kopmak istememek doğaldır. Bağ kurma isteğimiz, ruhsal gelişimimiz için sağlıklıdır. Ancak birini hayatımıza almak, kendi hayatımızı ikinci plana atmak anlamına gelmemelidir.İlişki içinde “biz” demek güzeldir ama zaman zaman “ben” diyebilmek, kişinin kendisi için bir o kadar önemlidir.
Unutulmamalıdır ki, bağımlılık duygusu zamanla artarsa yoğun kaygı, terk edilme korkusu, sınır ihlalleri, tükenmişlik sendromu, depresyon ve özgüven kaybı gibi ciddi sorunlara yol açabilir.