Aile, en önemli ve en değerli kurum, toplum içindeki en küçük birlik.
Aile bireyleri birbirine bağlı olmalı, kıymet bilmeli, birlikte isteyerek zaman geçirmeli, yargısız, etiketsiz şekilde doğal iletişim kurmalı, birbirlerinin sınırlarına saygı duymalı ve yaşanılan krizleri ortak ele alıp çözümleyebilmelidir.
Aile bireyleri, birbirlerini önemseyip, destekliyorsa, birbirine değer verip, güzel seviyorlarsa, birbirleri ile ilgilenip ve incitmemek için özen gösteriyorlarsa sağlıklı bir aile yapısından söz edilir. Yaşamda başımıza ne gelirse gelsin, yaralarımızı saracağımız, sevgi ve şefkat dolu bir aile, insana fazlasıyla güven verir.
Eğer böyle bir aile içinde doğduysanız dünyanın şanslı insanlarından birisinizdir. Bunun değerini bilmenizi isterim. Maalesef, bu ailelerin sayısı fazla değildir.
Birçoğumuzun ailesinde sıkıntılar kaşımıza çıkar. Ebeveynlerin kendi aralarında ya da bireysel sıkıntıları olabilir ama bu durum sahip oldukları çocuklara yansıdığı zaman durum değişir. İşte burada karşımıza Toksik Aile kavramı çıkmaktadır.
Toksik Aile de nedir diyebilirsiniz, Gelin biraz inceleyelim;
Aile içinde yaşanılan çatışmalar, çocukları olumsuz etkiler ve yaralar ise burada toksik aile yapısından söz edebiliriz. Bu yaralar öylesine derin olabilir ki, yaşamın büyük bölümünde olumsuz etkileri düzeltmek için çaba gösterip, bunun için zaman harcanır.
Ailelerine öfkelenen çocuklar, sağlıksız seçimler yaptıkları gibi aileden uzaklaşmak için yaşamları boyunca sürecek olumsuzlukların içine düşebilirler. Bireylerin yanlış seçimlerinin altında aileye duyan öfke yatmaktadır. Öfkeyi boşaltmak için yapılan davranışlar, o kişinin sıkışmışlığını da gösterir.
İlişki sorunlarını çocuklarına anlatan anne ve baba, çocuklarını dert ortağı ya da hakem yapması toksik ebeveyn davranışıdır ve çocuklarının ilerdeki seçimlerini olumsuz etkilerler.
Sinirli ve öfkeli bir babayı gözünüzün önüne getirin, o sinirlenmesin diye diğer aile bireyleri kendilerini babanın duygu durumuna göre ayarlarlar. Sonrasında büyüyen çocuk, sınır koyamayan, kendini değersizleştiren, herkese uyum sağlamaya çalışan, çatışmalardan kaçan ve kendini geri plana çeken bir yetişkin olarak karşımıza çıkar.
Toksik bir baba, zedeler, yaralar. Toksik bir anne ise, sevgi ve fedakârlık yönlerini kullanarak duygu sömürüsü yapar, ağlar, küser, minnet borcunu hatırlatarak çevresindekileri yönetmeye çalışır. Sadece çocuklarını zehirlemekle kalmaz, kardeşleri ile olan iletişimindeki bağlar da bu yüzden zayıflar ya da kopar. Eşine duyduğu öfkeyi boşaltmak için onun en sevdiği canlının yani çocuğunun hiç düşünmeden canını yakar. Böyle bir anne ile bağımlılık geliştiren çocuk, kurban rolünü üstlenir. Büyüdükçe sevgisinin annesi tarafından kullanıldığını fark ederse hayal kırıklığı ile karşılaşır.
Çocuklarını ihmal eden ebeveynler, çevrelerindeki insanlara karşı aşırı fedakâr ve çocukları için çok şey yapan anne baba olarak kendilerini gösterirler ve çevrelerinden de bu konuda övgü alırlar.
Bu tür toksik ailelerin toplum içerisinde sayısı fazladır. Böyle bir ailede büyüdüyseniz, ailenin size yaşattıklarının arkasına saklanıp zayıf davranmayı kesinlikle bırakmanız gerekir. Kendi yeteneklerinizi, zekanızı, kişiliğinizi, gücünüzü kullanarak, ekonomik, duygusal, fiziksel ve mental yönden güçlü bir duruma gelip, kendi yaşamınızın direksiyonunun başına geçmeniz gerekir.
Aile, bir arada yaşamak, birbirine katlanmak zorunda olan, öfkesini birbirinden çıkaran insan grubu değildir.