Motivasyon Gelmeden de Başlamayı Öğrenmek
İnsan, sadece dışsal ödüller ya da hedeflerle değil, bilinçdışı çatışmalarıyla, içsel dirençleriyle, geçmiş deneyimlerinin oluşturduğu duygusal kalıplarla da hareket eder. Bazen harekete geçememek, “istememek” değil, farkında olunmayan duygusal yüklerin ve bastırılmış çatışmaların bir sonucudur. Bu durum, kişinin motivasyon eksikliği yaşadığı inancına yol açabilir. Oysa ortada eksik olan şey motivasyon değil, içsel izin olabilir.
Kişi bir hedef belirlediğinde, bu hedefin kendi iç dünyasında ne anlama geldiği çoğu zaman göz ardı edilir. Bir işe başlamak, sadece plan yapmaktan ibaret değildir; o planın kişinin benliğiyle, duygusal geçmişiyle nasıl örtüştüğü de önemlidir. Kimi zaman bir eyleme girişmek, bilinçdışı düzeyde kaygı verici olabilir. Örneğin başarı, bazı bireyler için fark edilmek, beklentiye maruz kalmak ya da yalnızlaşmak anlamına gelebilir. Bu anlamlar farkında olunmadan zihinde yer edindiğinde, kişi “neden başlamıyorum?” diye kendini sorgulasa da derinlerde o işe başlamak istemediği için değil, başladığında yaşayacağı duygularla yüzleşmeye hazır hissetmediği için durur.
Bu nedenle motivasyonun gelmesini beklemek, çoğu zaman gerçek nedenin üstünü örten bir savunma haline gelir. Hareket etmemek, zihnin “henüz hazır değiliz” mesajıdır ama bu mesaj her zaman doğruyu yansıtmaz. İnsan davranışı yalnızca mantıkla açıklanamaz; çoğu karar ve eylem duygusal süreçlerin sonucudur. İç dünyasında kendiyle barışık olmayan birinin, ne kadar motive olmaya çalışırsa çalışsın harekete geçememesi, dışsal bir eksiklikten değil, içsel bir çatışmadan kaynaklanabilir.
Bu noktada asıl ihtiyaç duyulan şey, motivasyonu beklemek değil, neden beklediğini anlamaktır. Eyleme geçmek, bazen motivasyonu ardından getirir. Çünkü bir işe başlamak, zihinde o işin mümkün olduğuna dair yeni bir inanç oluşturur. Küçük adımlar, büyük içsel engelleri aşmak için başlangıç noktası olabilir. Beklemek yerine küçük ama düzenli bir adımla başlamak, zihinsel engelleri çözmenin en etkili yoludur.
Sonuç olarak, motivasyon bir ön koşul değil, çoğu zaman bir sonuçtur. İnsan kendi iç dünyasını tanıdıkça, harekete geçmenin duygusal engellerini fark ettikçe, motivasyonu beklemek yerine onu eylemle yaratabileceğini deneyimler. Başlamak için hazır hissetmeyi beklemek, aslında içsel çatışmalardan kaçınmaktır. Ancak o çatışmalar fark edilip kabul edildiğinde, hareketsizlik yerini dönüşüme bırakabilir.
