İlişkilerde neden çocukluktaki yaraları tetikleyen insanlara yöneliyoruz?

Bu durum derinlerde işleyen bir içgüdüden kaynaklanır. Çocukken eksik kaldığımız sevgiyi, ilgiyi ya da kabul görmeyi yetişkinlikte tamamlama çabası. Bu yüzden bir partnerde çekici bulduğumuz özellikler Aslında iki katmanlıdır. İlk katmanda onun yanında eğleniyoruz.Güven duyuyor kendimizi değerli hissediyoruz. Ancak bu katmanın altına çok daha karmaşık bir yapı var.Bu da çocukken aradığımız ve asla bulamadığımız sevgiyi tekrar bulma arayışı ve birçok insanın özellikle çocukken duygusal ya da fiziksel istismara uğramış olanların kendilerini istismarcı ilişkileri çekilmiş bulmaları  tesadüf değildir. Bir çoğumuz ebeveynlerimizde eksik olan işlevselliği ve sağlıklı bağlanmayı başka insanlarda ararken aslında fark etmeden tanıdık olan şemaları çekiliriz.Bu bilinçaltının tanıdık olanı seçme eğiliminden kaynaklanır. Çocukluğumuzun güvensizliğini veya eksik sevgi deneyimini yeniden yaşamak belki de bir şekilde bu eksikliği tamamlama ihtimali verir. Ancak bu döngüyü tamamlamak yerine çoğunlukla aynı yaraları daha da derinleştiren bir tekrara sürükler. Aslında burada önemli olan bu farkındalık ile yüzleşip kendi  değerimizi,sevgiyi hak etmeye inancımızı geliştirmektir. Geçmişin yararlarına bir şifa arayışı olarak başlayan bu tür ilişkiler ancak kendimize hak ettiğimiz değeri verdiğimizde yeni ve sağlıklı bir düzeye taşınabilir.