Çocuklar duygularını ancak yanlarında onu anlayacak, kabul edecek ve eşlik edecek yetişkinler olduğunda dışa vurabiliyorlar. Duyguları ile kabul görülmeyen çocuk bir başına sessizce duygusunu yaşayabilme özelliğine sahip olmadığından duygusunu itiyor, gömüyor.
Toplum içinde “Güçlü” olarak algılanan, duyguları yüzeyde olmayan bazı yetişkinler geçmişte duyguları görülmemiş ve dolayısıyla duyguları ile pekte bağlantısı olmayan bireyler olabilirler. Duygusu ile bağlantısı kopmuş bir birey yolculuğunda haritasını kaybetmiş bir yolcu gibidir diyebiliriz
