ANNE OLMAK
Anne olmak bir kere normal bir duygu durumu değildir.. Kimse kusura bakmasın! Normal olmanın iyi bir şey olduğunu kim söylemiş?? Ayrıca savunulmasına bile gerek olmayacak kadar da doğal bir duygusal karmaşa sürecidir. Hormonlar, hamile olunduğunun anlaşıldığı andan itibaren, silah sesi duymuş yaban ördekleri gibi uçuşmaya başlarlar. Olumsuz bir hava yaratmak istemem, ama bir anne olarak hayata devam ettiğiniz süre boyunca sadece ördeklerinize "siz şu tarafa uçun, siz de şu tarafa doğru uçun" diyebilirsiniz. Yani o ördekler asla yere inmeyecektirler... Bir kere bunu baştan kabul etmek lazımdır.
Tamamen yeni bir dünyadasınızdır. Bebek dünyaya doğarken anne yeni bir boyuta doğar.. Hayatın başka bir evresine... Sorumlu olduğunuz bir canlı vardır.. Hem de ne sorumluluk!! Yardımınız olmadan sağdan sola dönemeyen bir canlı... Milyonlarca soru vardır dönen kafada.. Emdi mi, emmedi mi, diliyle oynuyor mu yoksa emiyor mu? Doktor aktif emiyor mu diye sordu.. Ne cevap vermeliyim?.. 😥 Ben de bilmiyorum ki!!... Yüzünde kızarıklıklar var, google'a mı yazsam, nedir bunlar, sedef yazıyor.. nasıl yaniiii!!! Niye ağlıyor bu kadar, gazı mı var??? Ama gazını çıkarttımm, yoksa çıkartamadım mııı.. benim yüzümden mi gazı var??? Ben bu çocuğa bakamıyorum! Yüzü kaşık kadar kaldı... Bir deli sorular!
İlk yapılması gereken önce bir sakin olup, en kötüsünü düşünmemektir. İkinci ve en önemlisi yanlış bilgi kaynaklarından yanlış şeyler okunmamasıdır. Nasıl yolda birini durdurup ona sorduğumuzda söylediklerine inanmayacaksak, internette de konusunda uzman olmayan kişilerin söyledikleri sizin için aynı kefede olmalıdır. Ama önceee sakinlikkk!!!
Bebeğinizi büyütürken etraftan çok fazla eleştiri ve çok fazla müdahale olacaktır. Siz anne olarak doğru olduğunu hissettiğiniz şeyi yapın. Çocuk büyütürken harcadığınız emek o kadar çok ve altında yatan duygular o kadar temiz ki siz elinizden geleni yaptığınız sürece doğru yol o yöndedir..... Sadece alıcılarınız hep açık olsun. Doğru gitmediğini düşündüğünüz bir süreçle ilgili mutlaka uzmanlara danışın. Artık bilginin ulaşılabilir olduğu bir çağda yaşıyoruz... Kimsenin sizi yetersiz hissettirmesine izin vermeyin.
Anne olduktan sonra olacak her şey hatırlanması gereken şeylerdir. O nedenle hayatı daha bir bilinçli ve net yaşamaya başlarız. Plan program yapmaya, güzel şeyleri hafızamıza kazıyabilmek için fotoğrafını çekmeye, bir yerlere yazmaya başlarız. Bence daha bir 'İnsan' oluruz. Daha güzel severiz, daha derin üzülürüz. Duyguları dibine kadar yaşarız. İlk yürümesini, ilk "anne" demesini tabii ki hatırlarız, ama ilk ateşinin çıktığı günü, içinde bulunduğunuz çaresizlik hissini, yavrumuzun bize bakan acıklı gözlerini de hatırlarız... Ya da başka çocuk çocuğumuzu itip düşürdüğünde gözlerimizden çıkan ateşle beraber hissettiğimiz o anne tavuk hissinizi... Hepsi doğanın bir anneye sunduğu hediyelerdir... O kabız olduğunda, ıkınırken sizin canınız yanar... ağlamaya başlarsınız. Kimseye gerçekten hislerinizi anlatamayacak kadar derindir içinizden geçenler... Anlatmaya da çalışmayın... biz biliyoruz ya yeter.
Anne olmak, kadınlığı kaybetmek değildir hanımlar... Kadın hala kadındır. Ve kadın hala giyinmeye, süslenmeye, kendisine öz saygı göstermeye devam etmelidir... Kadın anneliğini kazanmakla benliğini kaybetmez... Yeni ve ek bir kimlik kazanır... Çocuğuna bir şey katabilmesi için kadının yeşermesi, büyümesi, iç zenginliğini arttırması gerekir... Eşler arasındaki problemlerin büyük kısmı da bu ve buna benzer nedenlerle çıkmaktadır. Huzurlu bir çocuk yetiştirmek için huzurlu evimiz olmalı...
Anne olurken yaşadığımız devinimlerle olgunlaşırız, büyürüz, yükseliriz. Yükseldikçe yolumuzu daha iyi görürüz. Dünyayı daha net algılayan bir annenin çocuğu hayat yoluna 1-0 önde çıkar... Gelişin, büyüyün, dönüşün, yeşerin hanımlar...
