''Anne ile çocuk arasındaki kuvvetli bağ, bebeğin ilk anne karnına düşmesiyle başlar. Önceleri biyolojik bir ilişki olan bu bağ, yerini gitgide duygusal olarak sonsuz güven ve sevgiye bırakır''
Anne kavramı sadece biyolojik anlamda 9 ay bebeği karnında taşıyan kadın için kullanılan bir kelime değildir. Annelik tamamen, içinde sınırsız sabır ve sevgiyi barındıran, çocuğun dünyaya geldiği andan itibaren öz bakım ihtiyaçlarını yerine getiren, koşulsuz sevgi, güven ve huzuru bulması gereken kişidir.
Bebekler güven duygusuyla doğarlar. Sevgi kanalları tamamen açıktır ve yakın çevreden birey olmayı öğrenmeye yönelik içgüdü ile donatılmış şekilde, büyümek üzere bir sistemin içine dahil olurlar. Dış etkenler, aile ortamı ve çocuğa yaklaşım biçimleri zamanla güven ve sevgi bağlarını şekillendirir.
Doğumdan önce oluşmuş bu bağ annenin tutumuyla zamanla yerini ya daha güçlü ve sağlam bir ilişkiye bırakır ya da gitgide artık birey olmaya başlamış çocukla araya mesafeler girecek kadar uzaklaşmış ve zayıflamış bağlara...
Sağlıklı çocuklar yetiştirmenin birinci kuralı; ev huzurunu sağlamış, sabır sınırlarını arttırmış, koşulsuz sevgiyi öğrenmiş annelerle mümkündür.
Doğanın biz annelere verdiği bu müthiş hediyeyi doğru değerlendirmek ve yılların olumsuz olabilecek getirilerini yok edebilmek için; çocuklarımızla aramızda olan doğumla başlayan sevgi-güven ve bağlanma duygularını tutarlı ve kıyassız davranış biçimimizle sağlamlaştırmamız şarttır.
Anne, birey için - yaşı kaç olursa olsun - içinde sonsuz sevginin ve güvenin olduğu bir varlıktır. Bebeklik ve çocukluk döneminde anne sevgisi ile beslenmeyen birey tüm yaşamı boyunca başta bağımlılıklar olmak üzere güven sorunlarıyla baş etmek zorunda kalır.
Anne olarak çocuklarımıza sevgimizi sunarken koşulsuz olmaya, onları kimseyle kıyaslamamaya özen göstermeliyiz. Aşırı korumacı ve aşırı baskıcı olmaktan kaçınmalıyız. Anne ile çocuk arasındaki dengeli ilişkiler; dengeli bir neslin yetiştirilmesinin olmazsa olmaz koşuludur.
