İlişkilerde kendimizi bir türlü anlatamadığımızı, söylediklerimizin sevgilimiz tarafından neredeyse duyulmadığını hissettiğimiz anlar yaşayabiliyoruz.
Bu noktada, sahiden "iletişim mi kuruyoruz" yoksa yalnızca "bilgi mi paylaşıyoruz" diye bakmakta fayda var.
Eğer ki biz sevgilimizin varlığını, olduğu haliyle kabul etmiyorsak ve yalnızca onun hayatımızdaki "sevgili" rolünden beklentilerimiz doğrultusunda bir iletişim kurmaya çabalıyorsak, yüksek ihtimalle sevdiğimizi söylerken bile bunu o rolün bir gerekliliği, bir bilgi paylaşımı şeklinde iletiyoruzdur.
Sağlıklı iletişim temas etmekten geçer, karşıdaki kişiyi gerçekten görmekten, gerçekten duymaktan, neye ihtiyacı olduğunu sezmekten geçer.
Birine onu sevdiğimizi yalnızca iki kelime telaffuzuyla hissettirebilmek çok da gerçekçi değil.
Çünkü "Seni Seviyorum" yalnızca bir cümle değil. "Seni Seviyorum" bir özet... Hayatımızdaki kişiyle kurduğumuz ilişkinin bir özeti ve özeti çıkarılabilecek bir hikaye yazmadıkça, yalnızca iki kelimeden oluşan işlevsiz bir bilgi paylaşımı olarak kalmaya devam edecektir.
Belki de hediyemize eşlik edecek bu cümleyi iletmeden önce, hikayemiz ne durumda bir bakmalı ve eksik parçaları tamamlamak adına bir adım atmalıyız...:)
