Son yıllarda yapılan bazı klinik çalışmalarda, rahim içerisinden alınan biopsinin tüp bebek tedavilerinde embriyoların tutunma oranlarına pozitif etkisinin olabileceği gösterilmiştir.
Araştırmacılar bunun altında yatan mekanizmayı, hasarla uyarılan bir pozitif reaksiyon olarak açıklamaya çalışmışlardır.
Üreme sorunları alanında önemli dergilerden birisi olan Fertility & Sterility'de yayınlanan makaleye göre bebeğin ana rahmine tutunmasında önemli rolü olabilecek bir protein olan makrofaj inflamatuar protein 1B'nin (MIP-1B) düzeylerinin artışı gebelik oluşmasına destek olarak değerlendirilmiştir..
Yulia Gnainsky ve arkadaşları daha önce tüp bebek denemeleri başarısız olan hastalarda rahim içi parça alınması işleminin gebelik oluşmasına pozitif etkisinin altında yatan mekanizmayı belirlemek için çalışma yapmışlardır. Kontrol ve çalışma gruplarından adetin 21. Gününde rahim içinden örnek almışlar. Aynı adetin 8 ve/veya 11-13. günlerinde gruplardan rahim içinden de parça alınmıştır.
Çalışmanın bulguları aşagıdaki gibidir:
Deney grubundaki rahim içi örneklerinde bebeğin tutunmasında önemli rolü olduğu bilinen bazı moleküllerin ve hücrelerin (makrofaj/dendritik (HLA-DR+CD11c+), tümör nekrozis faktör-alfa, interleukin -15, proinflamatuar sitokinler, makrofaj inflamatuar protein 1B gibi) sayısında ve düzeylerinde artış gözlenmiştir.
Bu moleküllerin artışı ise gebeliğin gidişatı ile pozitif bağlantılı olduğu bilinmektedir.
Bu bulgulara dayanarak rahim içi örnek alınması işlemi rahimin gebelik oluşumuna hazırlanmasında kolaylaştırıcı etkisi olduğunu sonucuna varılmıştır. Aynı ekip 2009 yılında Fertil-steril de yayınlanan çalışmasında da rahim içi örnek alınmasının bazı genlerin protein üretimlerini modüle ettiğini göstermişti.
Başka çalışmacılar da (Li ve Hao), poliplerin (rahim içi et parçası) ve embriyo transferinden 2 hafta önce kalınlaşan rahim iç dokusunun alınmasının tüp bebek hastalarında başarılı gebelik şansını artırdığını not etmişler. Araştırmacılar tüp bebek hastalarında, embriyonun tutunma oranlarına lokal rahim içi hasarın (injury) olası pozitif etkisini vurgulamışlar.
Bununla birlikte, her rahim içi hasarlanma elbette pozitif bir etki yapmamaktadır. Bu etkinin ne zaman olduğu çok önem taşımaktadır. Karimzade ve arkadaşları geçen yıl yaptıkları randomize kontrollü bir çalışmalarında, tüp bebek tedavisi sırasında önceden değil ama yumurta toplama günü yaratılan lokal rahim içi hasarın, embriyo tutunma oranı klinik ve devam eden gebelik oranlarını önemli ölçüde azalttığını gösterdiler. Rahim içi hasar rahim iç duvarının hassasiyetini bozmakta ve bu sebeple tüp bebek tedavisinin gidişatına negatif etkisi göstermektedir.
Dolayısıyla rahim için hasarın bir önceki adetin yaklaşık olarak 3.
haftasında gerçekleşmesi en faydalı sonucu veriyor görünmektedir.
Tüp bebek tedavisinde rahim içi hasarından kaynaklanan pozitif bu etkinin kesin olarak doğrulanması için daha fazla çalışma yapılması beklenmektedir.