Başkasını bilme, onu boşluk bırakmayacak şekilde kendi ürettiğimiz, uydurduğumuz ve dayattığımız anlamlarla tıkama çabasıdır.
🖊️
Ötekinin kim’liğini Gerçek’le değil, fantezimizle kurarız.
🖊️
Başkasına, onu görmek istediğimiz yerden bakarız.
🖊️
O yüzden başkasına bakmak, ötekini değil, kendi baktığımız konumu ifşa eder. Bakışım ötekini yakalarken, onda gördüklerimle kendimi yakalatırım.
🖊️
Öteki daima bilinmezdir. Ötekinin arzusu da bilinmezdir.
🖊️
Ötekini bilmek; kaygımızdandır. Arzu’muzdan değil.
Ötekini bilmek, aslında benim Öteki için ne olduğumu bilme arzumdur.
🖊️
Ben öteki için Ne’yim?
Bu soru hep kurcalar durur insanı.
🖊️
Psikanalitik hedef, analistin sizi anlaması değildir.
Psikanaliz, kendinizi anlamanız yolunda, kendinizi kendinize yüksek sesle duyurmanız içindir.
🖊️
Analist kendi bildikleriyle ilerlemez. O, yolunu sizin gösterdikleriniz ve duyurduklarınız aracılığıyla bulur.
🖊️
Sayıklamalarınızı dinler.
🖊️
Analist, sizin “farkında olmadan” kendiniz için nasıl bir senaryo(kader) tayin ettiğinizi, size kendi perdenizden izletir.
🖊️
Sahne’Siz-siniz.
🖊️
Zira kendinizi haykırıyordunuz. Ama duymuyordunuz.
📌