Kendinizi bireysel gelişim anlamında daha ileri noktalara taşımak istiyorsanız, bu süreç içinde kendinizi sorgularken, analiz ederken bu sorgulama ve analizin dozunu iyi ayarlamanız gerektiğini unutmayın, bu durumda yapılacak en önemli hata bu dozu ayarlayamamanız olacaktır bu da bir süre sonra rahatsızlık ve mutsuzluk yaratabilir dikkat...

Egoyu devreden çıkarma gayretleri içinde edinilen deneyimler, değerler kolaylıkla gözden kaçırılabilmektedir. Geçmiş muhasebesi, günün değerlendirilmesi, yarının planlanması derken kişi bir anda suçluluk çukuruna düşebilmektedir. Bu durumdan dışarı çıkması da o kadar kolay olamayabilir. Buna çevrenin ve özellikle yakınların eski imaja tepkilerini de katarsak bireyin kendisinin kuvvetli olduğu yanları ile gurur duymasına izin verilmez. Zaten gelişmeye açık alanları üzerinde odaklanmış olan kişi için bu süreç çok zordur ve bunun üstüne kendisi dâhil herkes tarafından kişiliği çeşitli darbeler yiyebilir.

Bu geçiş dönemi özgüveninizde düşüşe yol açabilir. Çok iyi bildiğiniz, deneyimli olduğunuz birçok konuda bile çekingen davranışlar göstermeniz doğaldır. Agresif olunmamalı ama pasif de olunmamalı. İşte bunun orta noktası olan kararlı, özgüvenli kişilik hem bireyi hem de çevreyi mutlu edebilen bir bakış açısı olabilir. Bu yapıda herkesin ortak çıkarı söz konusudur. Herkes aynı gemidedir. Şartları, emeği, başarıyı, başarısızlığı ortak paylaşır. Birey kendi öz benliğini, yetilerini, açık alanlarını inkâr etmeden bulunduğu ortamda var olmaya çalışır.

Kişinin bireysel gelişim yolculuğu, daha çok kendi tarafından ortaya konan bir programdır. Bulunduğu noktadan yeterince memnun değilse birey değişim ve gelişim için birtakım programlar dizayn etmeye başlar. İşte bu noktada denge, azim, sabır çok önemlidir.

Aşırı uçların her zaman zararlı olduğunu söylüyoruz. Tutkuya dönüşen hedefler diğer olgularla dengesizliğe yol açabileceğini unutmamalıyız. Her şeyin belli sınırlar içinde dengelenmesi gerekir. Bu düşünceye sıkı sıkıya bağlı olmalıyız. Birçok büyük başarının altında tutkular yatar diye düşünüyor olabiliriz belki de. Ama bedeli neler oluyor? İşte beni düşündüren bu. İdeali oynayan bir anne babanın çocuğu onların hiç de mükemmel yaratıklar olmadığını fark ettiği anda çeşitli psikolojik sorunlar yaşayabilir, hatta bu uç noktalardaki yapılara dönüşebilir. Tıpkı son zamanlarda çocukları tarafından öldürülen annelerde yaşadığımız acı ama kesinlikle çok ciddi dersler çıkarılması gereken olaylar gibi. Bilmem bu kaç anne babanın dikkatini çekti.

Yaşamı sorgularken, analiz ederken, dengelere özen gösterebilmek çözümlerden biri olabilir. Basitçe var olabilmek için düşüncelerde, şuur altında karmaşadan uzak durmak da bir seçim. Yaşamda doğrular veya yanlışlar yok seçimler, sonuçlar ve bedeller var.

Ruhunuzun, düşüncelerinizin, yaptıklarınızın, söylediklerinizin, hissettiklerinizin, davranışlarınızın ve dolayısıyla da yaşadıklarımızın hep dengede olduğu bir yaşam dilerim.