Obsesyon; istenmeyen ve tekrarlanan bir düşünce olup; bilinç alanına zorla girer. Bu zorlayıcı fikir, bilinçsel dirnce karşın yinelenir. Obsesyonlar; obsesif kişilk karakter yapısının temel yapısını oluştururlar. Bunlar kişinin ruhsal denge ve performansını bozacak bir düzeye gelince, obsesif nevroza klinik teşkil eder.
Bu düşüncelerin özellikleri; otomatik, ısrarlı, tekrarlayıcı ve bilinçötesinden motive edilmiş olmalarıdır.
Kompulsiyon; aynı obsesyonda olduğu gibi; ısrarlı, tekrarlayıcı ve otomatiktir. Kişinin güncel arzularına uymayan düşünce ve hareketlerdir.
Zamanımızın temposunun ve kültürel faktörlerin, uygulamalarında bu nevrozun artmakta olması beklenebilir görünmektedir. Toplum; bir dereceye kadar düzenli, tertipli, sözünde duran, işe zamanında gelen kimseleri takdir eder. Daha titiz olmak çoğu mesleğin en önemli öğelerindendir. Yani esasında faydalı ve lüzumlu olabilecek bazı karakter yapı taşları, gerektiğinden fazla geliştiüinde kişilik entegrasyonuna zarar verir. Bunun etkisiyle; kişisel etkenlik azalabilir ve insanlar arası etkileşime olumsuz yönde etki edebilir. Kişinin bu durumda tedavisi gerekir.
Obsesif ve kompulsif nevrozda kişi; anksiyete ataklarına karşı kendisini korumak için bu bilinç ötesi savunma sistemlerini kurmuştur. Bu savunmnalar çoğu kez yeterli görülebilir ya da stres altında parçalanabilir.
Obsesif gösteriler hafif veya orta şiddette olabilir. En çok görülen şekiller ise; el yıkama ya da aile üyelerinden birini incitme şeklinde olabilmektedir.
ÇOCUKLUK GÖSTERGELERİ
Bütün çocuklar belirli bir dönemde obsesif karakteristikler gösterirler. Örneğin kaldırımdaki çizgilere basmadan yürümek, her direği saymak... Bunların gerçekten patolojik olmaları gerekmez. Fakat nadiren de olsa bu alışkanlık ileri yaşlara dek sürebilir.
Özellikle obsesif ebeveynlere sahip çocuklar duygularını iyi bir şekilde bastırabiliyor olmalarından dolayı takdir toplayıp; bu yönde bir gelişim gösterme eğiliminde olabilmektedir.
