Mesela; umursanmamayı bilmese insan kendisine değer verildiğini nasıl anlayabilir ?
Çok az zaman bunlar bir arada olur. Ancak insanın kendisiyle derinden ilişkisi söz konusuysa diğer nahoş duygular da devreye girer. Bunları hissetmeyi kontrol edemeyiz. Kendinizden çok memnunken diğer yanınız kendinizden sıkılabilir. Kendisiyle hep olumlu duygular içinde olduğunu düşünen insanın hali ne hoştur ne masumdur ama yanıldığını bilmiyorsa tabii.
Kendiyle başbaşa kaldığındaki hissettiği sıkıntının peşine düşmelidir ki daha vahim bir duruma farketmeden gelmesin.
Bu ruhsal gerilimi yönetmenin çok uygun yolları var. Özellikle sanat bunun için müthiş bir araç. Yazmak örneğin. İçindeki karmaşaya bakabilmek. Mesafe gerekir; insanın kendisiyle meşgul olması için ve kendisini daha iyi tanıması için.
Bu ruhsal gerilimden, tezatlıktan kast ettiğim elbetteki bipolar bozukluk değil. Bunun için kişinin hekime başvurması gerekir. Daha ciddi bir durumdur.
Duygularımızı hissetmek
Genellikle tek bir duygu hissetmek istiyoruz. Ve yine genellikle bunlar olumlu duygular oluyor. Mutluluk, keyif gibi. Ya da bu benzer duyguları birarada yaşamak istiyoruz. Güzel bir üçlü: coşku, mutluluk, neşe ? Bunlar yaşandığı zamanlar daha ziyade bir etkileşim, ilişki yani insanlarla içiçe olumlu bir ilişkide olduğu zamanlardır.
