Çocuklarda Korku Gelişimi ve Güvenli Bağlanma
1. **Korkunun Gelişimsel Özellikleri:**
- 0–2 yaş: Yabancı kişilerden ve yüksek sesten korku yaygındır.
- 3–5 yaş: Karanlık, canavarlar ve yalnız kalma korkusu görülür.
- 6–9 yaş: Gerçekçi korkular (yaralanma, okul başarısızlığı) ön plana çıkar.
- 10 yaş ve üzeri: Sosyal reddedilme ve eleştirilme korkuları belirginleşir.
2. **Güvensiz Bağlanmanın Korku Üzerindeki Etkisi:**
- Tutarsız veya ilgisiz ebeveyn tutumları, çocuğun dünyayı tehlikeli algılamasına yol açar.
- Aşırı koruyucu ebeveynlik, çocuğun korkularını pekiştirir.
- Güvenli bağlanma, çocuğun stres anında sakinleşmesini kolaylaştırır.
- Duygusal olarak ulaşılabilir ebeveyn, çocuğun korkularını anlamlandırmasına yardım eder.
3. **Ebeveyn Tutumlarının Rolü:**
- Çocuğun korkularını küçümsemek yerine anlamaya çalışmak gerekir.
- “Korkulacak bir şey yok” demek yerine “Seni anlıyorum, bu durum seni ürkütmüş olmalı”
yaklaşımı daha iyileştiricidir.
- Ebeveynin sakin ve kararlı tavrı, çocuğun duygusal güvenliğini sağlar.
- Korkunun kaynağını birlikte keşfetmek, çocuğa kontrol hissi kazandırır.
4. **Korkularla Baş Etme Stratejileri:**
- Oyun ve hikâye terapisiyle korkular sembolik olarak ifade edilebilir.
- Nefes egzersizleri ve rahatlama teknikleri öğretilmelidir.
- Korkulan durumlara aşamalı olarak maruz bırakma yöntemi uygulanabilir.
- Güvenli bağ kurulan yetişkinin desteğiyle çocuğun kaygısı azalır.
Sonuç olarak, çocuklarda korku gelişimi normal bir süreçtir ancak güvenli bağlanma bu
sürecin sağlıklı ilerlemesini sağlar. Sevgi dolu, anlayışlı ve tutarlı ebeveynlik, korkuların
kalıcı kaygıya dönüşmesini engeller ve çocuğun duygusal dayanıklılığını güçlendirir.
