Her yıl binlerce ebeveyn boşanma kararı alıyor. Özellikle son zamanlarda artan boşanma sayılarıyla birlikte, klinik süreçlerde boşanmış ebeveyn çocuklarıyla çalışmalarımız oldukça artmış durumda. Bu makalede boşanmış ebeveynler için bu süreci daha sağlıklı bir şekilde nasıl ilerletebiliriz ondan bahsedeceğiz.
Boşanma, her zaman çocuklar için zorlayıcı ve kabul etmesi güç bir durumdur. Çocuklar üzerinde olumsuz etkileri olması da çok normaldir. Her çocuk anne ve babasını birarada görmeyi arzular. Ancak bazen yetişkinler için bir arada kalma durumu oldukça zor hale gelir ve boşanma kaçınılmaz olur. Tüm ebeveynlerin ortak olarak zorlandığı süreç ise bu durumu çocuğa aktarmak ve düzeni sağlamak konusundadır. Elbette çocuklar büyük değişiklikleri beraberinde getiren bu süreçte belli başlı tepkiler vermeye başlarlar. Bu her zaman sözel olmaz. Çocuklar zorlandıkları duyguları davranış yoluyla bizlere iletirler. Derslere olan ilgide azalma, öfke problemleri, okula uyum ve kurallara uymada zorluk, akran ilişkilerinde bozulmalar gibi birçok şey örnek olarak paylaşılabilir. Bu tür davranışların altında yatan duyguyu ve duygusal ihtiyacı anlamak, keşfetmek oldukça kıymetlidir. Peki neler yapmalıyız?
- Öncelikle çocuğun rutinine zarar vermekten kaçınmalıyız
- Çocuğun önünde boşanma süreci ve sonrasında olabilecek kavga vb. durumları yapmaktan kaçınmalıyız
- Eşlerin birbirlerini çocuğun önünde eleştirmek veya suçlamaktan kaçınması gerekir
- Eş olarak boşanmış olsanız da anne-baba olmaktan boşanamazsınız, bu sebeple eski eşinizin çocuğunuzun hayatına dahil olmasını sağlamalısınız
- İhtiyacınız varsa profesyonel yardım almaktan kaçınmayın; bu konforu çocuklarınızdan talep etmemelisiniz.
Boşanma süreçleri yetişkinler içinde oldukça zorlayıcı ve değişikliklerin yoğun olduğu bir süreçtir, dolayısıyla burada öncelikli desteği almaktan kaçınmayalım. Yetişkinlerin bu süreci kabullenmesi, normalleştirebilmesi de uzun sürebilir. Çocuklar bu süreçte ebeveynlerini izler ve dinlerler. Annenin ya da babanın zorlanması, bu zorlanmaya verdiği tepkiler de çocuk tarafından kayıt altına alınır. Çocuklar hayatı deneyimlerken rol model aldıkları ebeveynin başa çıkma stratejilerini öğrenir ve benimserler. Bu süreçte anne ve baba olarak çocuk için biraraya gelebilmek, iletişimi sağlıklı devam ettirebilmek oldukça kıymetlidir.
Kaçındığımız bir diğer nokta çocuğa duygularımızı yansıtma noktasıdır. Güçlü görünmek zorunda hissetmek, hiçbir duyguyu yaşamadan bastırmaya çalışmakta sağlıklı ve sürdürülebilir değildir. Çocukla bu sürecin zorluğunu paylaşmak, kendi kaygılarını konuşabilmek ve farkedebilmek, çocuğun da duygularını anlamasına yardımcı olacaktır. Beraberce bu durumun üstesinden gelinebileceği, yaşanılan değişikliklerin zorlayıcı olsa da zamanla değişip, gelişebileceği çocuğa aktarılmalıdır. Bizler yetişkin olarak kendi ihtiyaçlarımızı farkedebildiğimizde çocuğumuzun ihtiyacını görmek, anlamakta daha kolay olacaktır. Lütfen bu durumda destek almaktan çekinmeyin.
