Psikolojik olarak cokmus durumdayim

Merhaba ben aysel 24 yasindayim. Universite mezunuyum yurtdisindan yaziyorum. Benim sorunum annemle bagli beni psikolijik olarak dipe cekti ceke bildigi kadar halada devam ediyor. Hep bana cocukluktan sen bir sey yapamazsin yalniz hic bir sey basaramazsin diyordu 24 yasindayim ve disari ciktigimizda birisi bana soru sordugunda hani akraba arkadas falan hep kendisi cevapliyor benim agzimi acmama izin bile vermiyordu. Hic bi yerde calismiyorum. Lakin universiteye kendi gucum kendi aklimla kabul oldum tum sinavlari calisarak kendim verdim o zaman daha iyiydim mental olarak. Annem ise kuzenlerimi universiteye parayla soktu amma benim kendi gucumle universiteye girmemi gormuyordu sanki. Sonrasindada bi kac ay once beni hic sevmediyim hatta iyrendiyim biriyle nisanladi cok cok parali bir aile oldugu icin aile nedir bilmeyen okulu bile bitiremeyen hic arkadasi olmayan sadece baba dede parasiyla yasayan calisamayan kafa olarak geride kalan sanki ozurlu biri sanki degil aynen ozurlu biriyle nisanlandu beni bu erkegin bi tane olsun arkadasi yoktu hepsi kaciyordu onnan herkesi delirtiyordu akli dengesi yerinde diyildi ne konustugunu nasil davranmasini bile bilmiyordu anname diyordum anne ben o insanla mutlu degilim boyle birisi iste o bana diyorduki ben mutluyum onlarla iste para icindi her shey ben zorla evlenmemek icin intihara kalkistim ve sonunda nisani attim kurtuldum o insandan ama annem bana git simdi seni evlatliktan cikariyorum dedi yalniz kal her seyimi aldi odami parami disariyada cikamiyorum iyiki kendisu calisiyor evde olmadigi zaman nefes ala biliyorum hep bana psikolojik baskilar uyguluyor artik yapamiyorum onceleri boyle diyildi su parali aileye gordu kotulesdi bana karsi dahada acik acik gosterdi iste. Ne yapacagim simdi ben? Ne yapmaliyim? Nasil devam edeyim? Universite hayatimi o kadar ozluyorum ki cok mutluydum o zamanlar dusununde kotu oluyorum o zamana donmek istiyorum. Artik boyle devam edemiyorum lutfen yardim edin asla ne yapacagimi bilmiyorum