Kaygı bozukluğu

Hocam iyi günler, ben 22 yaşındayım ama hiç yaşımın gerektirdiği gibi biri değilim. Seneye üniversite biticek, öğretmen olacağım ama diyorum ki sen bu halde ne verebilirsin çocuklara aynaya baktığımda gördüğümden utanıyorum artık yaşıtlarımın, hatta benden küçüklerin hep özgüvenli bir duruşu var, bir otoritesi ben yıllardır üstümdeki tedirginliği, kaygıyı, insanlar tarafından yanlış anlaşılma, onları kırma korkumu atamıyorum. Bunlarla kendimi değersizleştirdiğimin farkındayım. Ama aşamıyorum asla mesela dışarı çıkıp saatlerce yürümek, kafeye gidip tek başıma kitap okuyup kahvemi yudumlamak gibi hayallerim var ama asla gerçekleştirecek cesaretim yok olmak istediğim ve şimdiki ben çok farklı. Artık neyi severim, neyi sevmem bilmiyorum ne beni mutlu eder kestiremiyorum. Artık insanlar bana saygı duysun istiyorum sanki bir kız çocuğu gibi değil de 22 yaşında bir yetişkin gibi davranılsin istiyorum. Bu kendimi ezik görme ve yansıtma halimden nasıl kurtulabilirim? Öyle bir hal aldı ki artık arkadaşlarım sadece onları dinlemek için var olan robot görmeye başladılar usulen nasılsın demeyi bile çok görüyorlar bana iyi niyetimi salaklık gibi görüyorlar bunu nasıl değiştirebilirim şimdi yapamazsam bunu, nasıl meslek hayatımda saygı duysunlar bana, nasıl gerçekten iyi öğretmen olabilirim ki önce kendi zincirlerimi kırmak, aynadaki yansımamı sevmek istiyorum hocam yardımcı olursanız çok sevinirim şimdiden teşekkürler.