Damla hanım merhaba, ben size 12 yaşımdayken çözemediğim bazı sorunlar hakkında soru sormuştum, şu anda 17 yaşındayım, o zaman bana verdiğiniz yanıt için size çok teşekkür ederim, bana kendimi çok iyi hissettirmiştiniz.. şimdi büyüdüm ve kafamdaki problemler değişti. Daha önce terapi de aldım, fakat doktorum beni ciddiye almamıştı, sorunumu benimsememiş ve geçiştirmişti. Benim şu anda tek ihtiyacım olan, sorunumun sebebini anlamak ve ne yapacağımı bulmak. Size şu şekilde özetleyebilirim: Bir konuda kendimi anlamakta zorlanıyorum ve bu sürekli sürüp gidiyor içinden cikamadigim kurtulamadigim bir duygu haline geliyor. Biri ile flörtlestigimde heyecan hissedildiği için başta sorun ve kaygı yaşamıyorum ama iş ciddilestiginde, heyecan kayboldugunda, karşı taraf da bana bağlandığında inanılmaz telaslaniyor ve muhatabimdan kurtulmaya çalışıyorum. Bunun başta yanlış kişiye karşı gelistirdigim bir tepki olduğunu sanıyordum ama bunu beni heyecanlandırmayan herkese karşı yaşıyorum. Bu durumum insanları üzmeme neden oluyor.Şu anda 2 aylık bir ilişkinin içindeyim fakat, karşı tarafı içten içe eleştirmeye ve soğumaya başladım. Kendi kendime yaptığım kuruntularim gibi geliyor ama kurtulamiyorum da. Onu üzmekten de çok korkuyorum, çünkü ona güven verdim. Ben bunu yaşamaktan gercekten çok sıkıldım, çünkü ilk değil. Birini koşulsuz sevmeyi unutmuş gibiyim.. daha önceki terapi aldığım doktorum yaşımdan dolayı bunu yasayabilecegimi söyledi. Yaşıtlarımın böyle kaygıları yok. Ne yapacağımı ne hissedecegimi hiç bilmiyorum.. şimdiden size tekrar çok teşekkür ederim..
Merhaba probleminizi açtığınız için teşekkür ederiz. Bu konuyla ilgili bireysel anlamda burada yorum yapmam doğru olmayacaktır malesef.