Merhaba 4 yillik evliyim 11 aylik kizim var esimle her tartismamizda sesimi yuksletiyorum diye hep dovuyo bazen susuyorum alttan aliyorum yine dovuyo severek evlendim seviyorum ama sevmek yetmiyo artik mutsuzum cocugumun gozu onunde vuruyo cok kotu hissedoyorum zaten piskolojim cocukluktan kotu baba sevgisi gormedim babam annemi hep doverdi smdi ben yasiyorum ve kimseye soyleyemiyorum bosansam cocugumu vermicek baan calisiyorum isimden attirir baba evine donemem seviyorum diye kendimi ezdirmek istemiyorum bu kadar cok kotuyum esimin ailesi cocugun piskolojisini bozdunuz diye demedigini birakmiyo ben kendi aileme bunlari aoylemedim kendi babam hastanede kalp ameliyati oldu yatio ogrensede babam icin bir defa o kapidan cikilirsa geri donis yok hep yaziyorum saatlerce yaziyorum sonra yirtiyorum atiyorum cunku kimseye soyleyemem boyle biseyi bana her vurdugunda babamin annemi gozumun onunde dovmesi geliyo annem gibi susup 35 yil evli kalip panik atak olup hasta olmak istemiyorum ama kizimi isimi kaybetmek istemiyorum bosluktayim sevgiye güvene hiç inancim kalmadi
Merhabalar, Geçmiş olsun. Bu durum maalesef çok sık karşılaştığımız bir durum. Öncelikle söyleyeceklerime kulak vermelisiniz. İlişkisel anlamda aile içi yaşanan olaylarda hadise bileşik kaplar misali her iki tarafla da yakından ilintilidir. Eşinizin yaptıkları çok yanlış şeyler ancak kendsiyle görüşme şansımız olmadığı için duruma sizin tarafınnızdan bakmnak gerekecektir. Her ne kadar tartışma süreçlerini eşiniz başlatmış olsa da olayların bu boyuta gelmesini önleyebilmek için belki sizin yapmanız gereken bir şeyler olabilir. Her şeyden önemlisi anne babanızın evi farklı sizin alenizin farklı olduğunu görmeniz ve bu psikolojiden kurtulmanız gerekli. Bir kere siz anneniz değilsiniz eşiniz de babanız değil bu çok mantıklı ve bilinen bir şey olmasına rağmen beynimiz bazen farkında olmadan bilinç dışı olarak bize bu kaderi yaşatabilir. Bu sizin kaderiniz değil. Eşinize annenizin babanıza davrandığı gibi davranmayın, eşinizi de babanızın davranması gerektiği gibi davranmaya zorlamayın, unutmayın siz farklı bir bireysiniz anneniz farklı, eşiniz farklı babanız farklı, bunun her zaman farkında olun ve farklı davranış biçimleri geliştirin yani tartışma esnasında mümkün mertebe sesinizi yükseltmekten kaçının. Gün içersinde bu basit gerçeği beyninize telkin yoluyla defalarca hatırlatın, anneniz başka biri siz başka birisiniz, eşniz başka babanız başka biri, ancak bu şekilde onların kaderini paylaşmaktan kurtulursunuz... Bunun yanında profesyonel destek almayı da unutmayın. Saygılarımla