Anksiyete Bozukluğu

Merhaba Ezgi Hanım. Sorunum takıntılarım. Kendimi kendim gibi kabul edemiyorum. Hayatımın her anı çirkinlik algısıyla geçiyor. Benim dışımda herkes güzel. Üzerime giyindigim bir elbiseyle dışarı çıktığımda, içime sindirerek giyinmediysem o an sanki herkes bana bakıyormuş hissinin verdiği utangaçlıkla bir saatlik yolu üzerimi değiştirmek için geri dönebiliyorum. Kendime güvenim çok az. Bildiğim konularda dahi tereddütlerimin önüne geçemiyorum. Yeni bir işe basaramayacagim korkusuyla başlayamıyorum. Asla yapamam fikrini kendimden uzaklaştiramiyorum. Dışarı çıktığımda bir süre kendimi sakinleştirmekle geçiyor. Bunun nedenini bilmiyorum. Kalp çarpıntısı, karın ağrısı, heyecan hissediyorum. İnsanların yüzüne bakmaktan çekiniyorum. Hayatımı çok olumsuz etkiliyor bu durum. Konuşulmaya bile layık olmadığımı düşünüyorum. O derece değersizlik hissim var. Toplum içinde sürekli insanları gözlemliyorum benim hakkımda düşüncelerini okumaya çalışıyorum. Bu da an'ı yaşamamı engelliyor. Buhranlı bir süreç beni bekliyor bunun sonucunda. Dışa karşı olan bu ruh halim beni sosyal medyada sadece tuşları kullanarak iletişim kurabileceğim kişilere yöneltiyor. Bana bir yol gösterin lütfen. Henüz 22 yaşındayım. Ve bu yaşımı tekrar yasayamayacagim. Ve bu durum benim enerjimi sömürüyor. Sağlıcakla Kalın.