Bir akrabası ,tanıdığı vefat edenler yas sürecini yaşamaya devam ediyor. Yaşadığı olayların vahametine ve derinliğine yas sürecinin evrelerini o ölçüde yaşıyorlar. Yasın beş aşaması var. Kişiden kişiye süresi değişse de herkes bu aşamaları yaşar. Önce inkar eder ,sonra öfke duyar ,sonra pazarlık yapar zihin; akabinde depresyon gelir ve sonra kabullenme ile yasın duygusal yoğunluğunu azaltır zihninde.
Deprem birçok insanda yer değiştirmeye ,şehrini terk etmeye de neden oldu. Karşılaştığım insanlar ;yeni yerlerinde adapte olmakta zorlanıyorlar. Bir yere aşılmak için orada rutin oluşturmak ,orayı gezip dolaşmak,’her an gidebilirim’düşüncesinden uzak olmak ,çocuk varsa okulunu planı yapmak,evi ‘yaşam alanına’ çevirmek gerekir. Bu şekilde uyum sorunu daha kolay aşılabilir.
Deprem tabi ki evleri yıktı, tarihi yerleri mahvetti ,sosyal alanları tahrip etti ; ancak olan oldu artık. Tarihi yerlerin restore edileceğini ,evlerin daha güvenli yerlerde baştan kurulacağını,şehrimizle bütünleşmiş yerlerin minimal de olsa baştan kurulmaya başladığını düşünmek sizi daha iyi hissettirecektir.
Deprem tabi ki ;umutsuzluğumuzu,çaresizliğimizi,izole halimizi,öfkemizi,kaygılarımızı zirveye çıkardı.
Ancak;
Sevdiklerinize daha çok zaman ayırarak
Artık eskiden’ incir çekirdeğini doldurmayacak’ düşüncelere hiç takılmayarak
Daha minimal yaşamın da mümkün olduğunu bilerek
İşinize daha sıkı sıkıya bağlanarak
Bir şekilde ‘depremzedelerle’ hemhal olarak üstesinden daha verimli şekilde gelebiliriz.
