Mutfak dolabı ya da buzdolabının kapağını açtığınızda içinizden;

“Bunu gerçekten yemek istiyorum, ama yememem gerektiğinin farkındayım. Yine de çok yemek istiyorum. Yememeliyim, ama canım şekti. Bunun yeme planımda olmadığını biliyorum. Boşver! Ne olursa olsun yiyeceğim!” gibi konuşmalar yapmışsınızdır.

İçinizde sürüp giden bu çatışma duygusal olarak çok rahatsız edici bir durumdur. Bu iç kışkırtmanın kazananı YE HADİ ise, yiyeceğe ulaşma mutluluğu ile gerginiğinizin azaldığını hissedersiniz.

YEME KARARI

Yazılı bir yeme planı hazırlamak, rahatsızlık veren açlık ve aşırı yeme isteği uyanmadan önce karar vermenizi sağlar. Ancak kararsızlığı ortadan kaldırmaz. Yeme duygusunu tetikleyen şeylerin sonu yoktur. Ancak kolay bir çözümü vardır. KENDİNİZE HİÇ SEÇENEĞİNİZ OLMADIĞINI söyleyin. Bir plan yaptınız ve o planı uygulayacaksınız. Bunun AMA’sı ve EĞER’i yok!

Kararlı bir şekilde başka seçeneğim yok demek, içimizdeki çatışmaya son verdiği gibi YE HADİ duygusunu da tamamen yok eder.

Yaşamınızda zaten var olan diğer kurallarınızı düşünün. Dişinizi fırçalayıp fırçalamama konusunda kendinizle çatışıyor musunuz? Bu son derece sıradan , günlük alışkanlığınız için kendinizle sürekli çatıştığınızı düşünsenize? Ama bu konuda düşünmüyoruz bile, çünkü bir kuralımız var. “her gün dişlerimi fırçalamalıyım.”

Ayrıca başka seçeneğim yok kuralları oluşturabilirsiniz.

İŞTE İLK 3 KURALINIZ;

- Her öğünde yeterli miktarda protein, sebze ve tahıl tüketme!

- Gün içinde gereksiz, her canımın çektiği abur cuburu yeme!

- Dışarıda yemek yediğin zaman evde yediğinin %50’sinden fazlasını yeme!

BİR KURALA UYMAK NEYİN YENİP, NEYİN YENMEYECEĞİ KONUSUNDA ÇIKABİLECEK ÇATIŞMAYI ENGELLER.