Kıskançlık insan yaşamının her döneminde baş edilmesi güç olan kişinin sevilen kişiyi başkasıyla paylaşamamasından ve kaybetme korkusundan kaynaklanan doğal bir duygudur. Çocuk yeni doğan kardeş ile beraber evdeki statüsü kaybedeceği, anne babasının ona daha az sevgi ve ilgi göstereceği kaygısını yaşar. Kıskançlığın çocuğun hayatı için yıkıcı hale dönüşmemesi ve bu dönemin sağlıklı bir şekilde atlatılması için kardeşin doğumundan önce ve sonra alınması gereken bazı önlemler şunlardır;
• Anne ve baba kardeş dünyaya gelmeden önce büyük çocuğu hazırlamalı, çocuğun kaygılarını gidermelidir. Ona her daim özel olduğunu ona karşı duydukları sevgi ve ilginin azalmayacağı konusunda güven vermelidirler.
• Yenidoğan bebeğin anneye fizyolojik bağımlılığı nedeniyle ilk zamanlar annenin büyük çocuğa ayırdığı zaman zorunlu olarak ayrılacağından dolayı, henüz bebek doğmadan önce çocuğun anne tarafından karşılanan fiziksel ihtiyaçları baba ile paylaşılmalıdır.
• Çocuğun odasının ayrılması, okula başlatılması mümkünse kardeşin doğduğu döneme denk getirilmemelidir. Aksi takdirde çocuk annem beni başından attı ve kardeşimle vakit geçiriyor gibi düşünceler oluşabilir.
• Çocuk kıskançlık duygusundan dolayı suçlanmamalı, cezalandırılmamalı ve yargılanmamalıdır. Çocuğunuzla bu konuda konuşun, duygularını önemseyin ve işbirliği konusunda özendirin. Anlaşıldığını fark eden çocuk kendisini değerli ve güvende hissedecektir.
• Çocuğun olumsuz duygularını reddetmek yerine, bunları tanıyıp kabul etmek önemlidir. Çocuğun olumsuz duygularının yıkıcı ve zarar verici bir şekilde ortaya çıkmaması sağlanmalıdır. Bu konuda dramatik oyun ve resim faaliyetinin önemi büyüktür.
• Çocuğa kardeşiyle ilgili yaşına uygun sorumluluklar verilmelidir. Fakat sen büyüdün/abla,abi oldun gibi söylemlerle aşırı sorumluluk yüklemekten kaçınılmalıdır.
• Anne babanın kendisini sevdikleri gibi bebeği de seveceklerini açıklamaları önemlidir. Çocuğun yanında kardeşe pis o/sevmiyoruz onu gibi samimi olmayan söylemlerde bulunulmamalıdır. Bebeğinde büyümesi için tıpkı onun gibi sevgiye ihtiyaç duyduğu söylenmelidir.
• Asla çocuğunuzu kardeşiyle kıyaslamayın. Her çocuk kendi güçlü ve zayıf yönleriyle bir bireydir. Kıyaslanmak onda aşağılık duygusu oluşturup kıskançlığı artıracaktır.
• Anne baba her çocuğa bireysel zaman ayırmalıdır. Bu zamanı eşit olarak bölmek yerine çocuğun gereksinimine göre ayırmanız doğru olacaktır. Kendisine zaman ayrıldığını, doğan bebeğe rağmen anne, babasıyla bire bir zaman geçirebildiğini gören çocuk önemsendiğini düşünecek ve özgüveni güçlenecektir.
• Kardeş kavgalarında birbirlerine fiziksel olarak zarar vermedikleri sürece araya girilmemeli, taraf tutulmamalıdır. Problemlerini kendi aralarında çözmeleri gerektiği konusunda teşvik edilmelidir.
• Çocukların yargılanmadan, sorunlarını ve duygularını paylaşabilecekleri aile sohbetleri düzenlenmeli ve iş birliğine dayalı bir ortam oluşturulmalıdır.
