Haklı Olmak mı, Bağlı Kalmak mı? İlişkilerde Güç Mücadelesi
Haklı olma ihtiyacı, çoğu zaman kişinin görülme ve değerli hissetme arzusuyla bağlantılıdır. Duyguları yeterince duyulmamış bireyler için haklı çıkmak, varlığını kanıtlamanın bir yolu haline gelebilir. Bu durumda tartışma, sorunu çözmekten çok, duygusal olarak kaybolmamaya hizmet eder.
Güç mücadelesi derinleştikçe, taraflar birbirini anlamaktan uzaklaşır. Dinlemek yerini savunmaya, empati yerini kanıt sunmaya bırakır. Her iki taraf da kendi pozisyonunu korumaya çalışırken, ilişkinin ihtiyaçları geri planda kalır. Oysa ilişkilerde sürdürülebilir bağ, mutlak haklılıktan değil; karşılıklı anlayıştan beslenir.
Bu mücadele çoğu zaman farkında olunmadan sürdürülür. Taraflar, “Ben sadece kendimi savunuyorum” ya da “Haksızlığa uğruyorum” düşüncesiyle hareket eder. Ancak bu savunma hali, ilişkinin duygusal temasını zayıflatır. Kazanılan her tartışma, bağdan küçük bir parça götürebilir.
Psikolojik danışmanlık sürecinde güç mücadelesi ele alınırken, bireylerin bu mücadelede neyi korumaya çalıştığına odaklanılır. Kimi zaman bu bir saygı ihtiyacı, kimi zaman değersizlik duygusundan kaçınma çabasıdır. Bu ihtiyaçlar fark edildiğinde, haklı olma arzusunun yerini anlaşılma isteği alabilir.
Bağlı kalmayı seçmek, haksızlığa boyun eğmek anlamına gelmez. Aksine, kişinin hem kendi sınırlarını koruyabildiği hem de ilişkiyi yıpratmadan ifade edebildiği bir duruşu temsil eder. İlişkide bağ kurmak, taraflardan birinin kaybetmesiyle değil; her iki tarafın da görülmesiyle mümkündür.
Haklı olmak geçici bir rahatlama sağlayabilir; bağlı kalmak ise uzun vadeli bir güven inşa eder. İlişkiler, kimin daha doğru olduğuyla değil; kimin temas edebildiğiyle güçlenir.
Hazırlayan:
Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz
