EMDR, Türkçe açılımıyla Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Yeniden İşleme, yetişkinlerin yanı sıra çocuklarda da etkili bir psikoterapi yaklaşımıdır. Bu yaklaşım göz hareketlerinin, rahatsız edici düşüncelerin etkisini azaltabildiği üzerinde durur. Adaptif bilgi işleme sistemine dayanan bu modele göre rahatsızlıkların nedeni olumsuz duygu, duyumsama ve inanışları içeren işlenmemiş anılardır. İşlenmeyen bilgiler, zihinde oldukları hali ile depolanır. Çocuklar da yaşadıkları olumsuz yaşantıları veya travmaları işlemleyip bedenlerinde, duygularında, düşüncelerinde kayıt altında tutarlar. Çocuk, olumsuz yaşantısının kayıt altına aldığı anı ağları ile büyümeye ve gelişmeye başlar.
Çocuklarda yaşanan travmatik yaşantıların yetişkinlerden farklı olarak ortaya çıkabildiği görülmüştür. Travma üzerinde yapılan pek çok araştırma çocukların olayları ebeveynlerinin ve diğer yetişkinlerin gözünden değerlendirdiklerini ortaya koymuştur. Ayrıca çocuklarda travmatik yaşantıların etkisi olay sonrasında görülmeyebilir, günler, haftalar hatta aylar sonrasında da ortaya çıkabilir. Çocuklar travmatik bir yaşantı sonrası konuşarak kendilerini ifade edemezler genellikle ifade şekilleri fiziksel semptomları ve değişen davranışlarıdır.
Çocuklardaki fobik tepkileri çalışırken çocuğun fobinin oluşumuna sebep olan olayları fark etmesi sağlanır, çocukların neden olan ilk anıyı fark edemedikleri ve başkalarının yaşantısı üzerinden fobik tepkiler geliştirebildikleri görülmüştür. Bunun yanı sıra çocukların kendi fiziksel tepkilerini fark etmesi de oldukça önemlidir. Çocuklar kendi yaşantıları veya deneyimleri haricinde başkaları üzerinden ya da bilinçdışı düzeyinde dolaylı korkular geliştirebilirler.
EMDR yöntemi ile kaza, şiddet, taciz, kayıp gibi büyük travmaların yanı sıra doğum ve doğum öncesi travmalar, bağlanma travmaları, okul ve öğrenme travmaları, hastalıklar ve medikal müdahaleler ile de çalışılabilmektedir. Çocuklarla EMDR çalışırken klasik EMDR protokolünden daha az detay içeren bir protokol uygulanır. Oyun terapisi, sanat terapisi, kum terapisi, hikâye tekniği gibi çeşitli ekollerden yararlanılır. Ayrıca aileye verilen psikoeğitim ve ebeveyn danışmanlığı sürecin önemli bir parçasını oluşturur.
