Çocukluk dönemi travmatik yaşantıları, normal çocukluk döneminde beklenen yaşantıların tümüyle dışında bir deneyimdir. Bu nedenle “anormal” durumlara karşı geliştirilen “normal” tepkiler olarak tanımlanmıştır.

Travmaya verilen normal tepkiler arasında kaygı, depresyon ve psikosomatik belirtiler bulunmaktadır.

Afetlerden sonra evlerin ve okul binalarının yıkılması ve yeni bir yere taşınma çocukların arkadaşlık ilişkilerini olumsuz etkilemektedir. Bu da çocuklarda sosyal desteğin yitirilmesine, yalıtılmışlık ve yalnızlığa yol açmaktadır.

Travmatik durumla birlikte yaşanan TSSB çocuğun normal gelişimini tehlikeye sokmakta ve çocuğun duygusal, zihinsel, biyolojik ve sosyal gelişimini etkilemektedir.

Çocuklar, bütün yaşlarda, TSSB’ye ve psikososyal sorunlara karşı hassas olabilir.

Travmaya atfedilen anlam, travmanın zihinsel olarak işlenebilmesi ve belirtilerin dışavurumu yaşa bağlı olarak değişir:

Bebeklik döneminde: Yüksek uyarılmışlık ve uyarılmanın dinmesine yönelik zorluk

Erken çocukluk döneminde: Duygu denetiminde sorunlar, yoğun korku, uyku sorunları

Okul öncesi dönemde: Tekrarlanan oyunlar, saldırganlık dürtüsünü kontrol etmede zorlanma, gece korkuları.

Orta çocukluk döneminde: Dikkatini toplamada sorunlar, somatik belirtiler, çeşitli korkular

Ergenlik döneminde: Uzun bir geleceğe inancın azalması, tehlikeli durumlara yönelme, depresif belirtiler

Bağlanma ve güvenlik arayışı davranışları tüm yaşlarda görülür

Ağır travmatize çocuklar gelişimsel kazançlarını kaybedebilirler, ör; okulöncesi yaşta kekeleme ve ergenlikte bağımlılık.