Aşırı Koruyucu Ebeveynlik ve Çocukta Bağımsızlık Gelişimi
Bu tarz ebeveynlikte çocuk, “Ben yapamam”, “Yetersizim”, “Her şeyi anne-babam bilir” gibi
inançlar geliştirir. Bu da hem özgüveni hem de karar verme becerisini zayıflatır. Ergenlik ve
yetişkinlik döneminde bireyin kendi ayakları üzerinde durmasını zorlaştırır.
Bağımsızlık gelişimi için çocuk:
- Hata yapabilmeli
- Kendi seçimlerini deneyimleyebilmeli
- Sonuçlarla yüzleşebilmeli
- Sorumluluk alabilmelidir
Aşırı koruma ise tüm bu deneyimleri engeller. Çocuk risk almaktan korkar, yeni durumlara
karşı çekingen olur ve sosyal uyumda zorluk yaşayabilir.
Terapötik süreçte amaç, hem ebeveynin kontrol ihtiyacını anlamak hem de çocuğun
bağımsızlaşmasını desteklemektir. Aile danışmanlığı bu noktada oldukça etkilidir.
Ebeveynlere sınır koyma, güven verme ve kontrolü aşamalı olarak azaltma yolları öğretilir.
Sonuç olarak aşırı koruma sevgi göstergesi değildir; çocuğun gelişimini kısıtlayan bir
duygusal engeldir. Bağımsızlık ise güven, deneyim ve sağlıklı sınırlarla gelişir.
