Bazı acılar yıllar geçse de ince bir sızıyla hatırlanır. Yara tam anlamıyla kapanmaz. Belki de hafifler demek daha doğru ama bunu da küçümsememek gerekir.

Ne kadar önüne bir tebessüm geçse de varlığını derinlerimizde hissederiz. Buna kulak vermek ruh sağlığımız için çok ama çok ehemmiyetli. Yok saymayın. Kendinize, duygularınıza, ruhunuza dürüst olun.

Başkaları anlamaz ama siz için için bilirsiniz. Bunlar olmak ya da yaşamak istediğiniz birçok şeyin önünde engel teşkil eder.

Ancak insanın pek çok acı çektiği şeye gülebilecek kadar anlamlandırabilmesi, mesela; kendi isteğinin bir önemi olmadığını, zihinsel anlamda başka faktörleri devredışı bıraktığını fark edip meselenin başka bir şey olduğunu anlaması insana psikolojik bir esneklik ve hafiflik katar. O zaman cesurca, rahatlıkla bunları kendinizle konuşabilirsiniz. Ki önce, başkalarından önce kendinizle konuşmanız gerekir. Bu konuşmalarda neler hissediyorsunuz ?

İlk cümle bana ait değil, geçenlerde bir programda işittim. Araştırdım kime ait olduğunu bulamadım ama ilk duyduğum andan itibaren kulağımda sonra da zihnimde yankılandığını hatırlıyorum…