Korkuyoruz var gücümüzle.
Güveniyoruz tüm hücrelerimizle.
Büyük bir savaşın içindeyiz.
İhtiyacımız güven, öğrendiğimiz korku.
İsteklerinin peşinden mi gitmeli?
Öğrendiklerine biat mı etmeli?
...
Öğrendiklerine biat etmen gerekirken isteklerinin peşinden mi gittin?
İsteklerinin peşinden gitmen gerekirken öğrendiklerine biat mı ettin?
Hep mi yanlışı seçiyorsun?
Dur.
Sakinleş.
Derin bir nefes al.
Dön bir bak kendine.
Kuyruğunu kovalayan yılandan farkın var mı? Seçim yaptığını sanıyorsun. Ama aslında hep aynı yolda gidiyorsun. Çocukken öğrendiğin "konfor alanı" nın ve benzerlerinin peşindesin. Canını yakan konfor alanının dışına adım atamıyorsun.
Aslında bilincin yakalıyor ipuçlarını. Hatta "Bundan sana hayır gelmez." diyor içindeki çocuk. Ama içindeki çocuğun bitmemiş meseleleri var. Hayır gelmeyenle yüzleşmeli, o hayırsızı alt etmeli.
En önemlisi de korkuyor içindeki çocuk bilmediği sulardan.Orada nelerle karşılaşacağını bilmiyor, nasıl davranması gerektiğini bilmiyor.
O halde
Daha çok dinle bugünkü halini.
Daha çok rahatlat, güvenle doldur içindeki çocuğu.
İşte o zaman bırakırsın kuyruğunu kovalamayı. Gerçekten seçim yapmaya başlarsın hayatında.
