takıntılar

merhaba hocam ben 18 yaşındayım ve üniversite sınavına hazırlanıyorum. benim takıntılı ve problemli bir ablam var ve annem ben küçüklüğümden beri (9 yaşından )hep onunla ilgileni ablamla birleşmiş durumda hani yemegine kadar ayagına goturup ilgileniyor cunkü cok sorun yaratıyor ve annem bundan korkuyor. kücüklügumden beri surekli benim ona karsı anlayışlı olmam gerektğini soyluyorlar ve benimle ilgilenmiyor evde aglasam üzülsem beni dinlemek istemediğini hissediyorum tahminimce ablamdan bıkmasından yada benim onun gibi olmamı istememesinden annem benim mutluluğumla mutlu olmuyor mutlu oldugum bir konuyu paylassam bile onemsemediğini hissediyorum. mesela ablam bir mutlulugunu paylassa o gün dünyalar annemin oluyor herkese anlatıyor hep bana sen güçlüsün ablan gibi değilsin diyor diyor sırf ablamla ilgilensin diye ablamın arkadaşlarına bile benden daha çok değer veriyor beni sevdiğini biliyorumpıskolojım bozuldu annemın agzının içine bakar oldum ne demek istedi?ablam boyle soyleseydı başka sekilde cevap verirdi? gibi sorularla kendimi maffeder oldum. yemin ederim ablamı kıskandıgımdan değil onada cok uzuluyorumbu olay sadece annemden çıktı sevgisinden cok emin oldugumbabama bile boyle hisseder oldum . bazen gerçekten hiç alınmamam gereken bişey soylediklerinde çılgına donuyorm sınır krızı geçırıyorum kendimi kaybediyorum sonra pisman oluyorum kıskançlıklarım arttıarkadas cevremede yansır oldu insanlarla olan problemlerimi çozemiyorum aileme arkadaslarıma kendi kendime küsüyorum barışıyoruminsanların samimiyetlerine güvenmiyorum hep bir art niyet arar oldum bazen hiç yasamadığım olayları yasıyor gibi anlatıyorum ornegın ben bir arkadasımla kusmustum ve cok aglamıstım başka bir arkadaşım neden barışmadıgımızı sordu çunkuyakın arkadastık bende 'onla kustugum gece çok agladım annem kimse benim kızımı boyle aglatamaz bir daha asla o kızla gorusmıyeceksın dedi' dedim aslında oyle birsey yok ben bunu soylerken bilerek soylemedim soyledıkten sonra farkına vardım