Ayşe Nur Hanım merhabalar .Makaleleriniz çok güzel, çok beğendim. Ben 35 yaşında üniversite mezunu ve çeşitli işlerde çalışmış hatta yöneticilik yapmiş biriyim,aynı zamanda lisanslı tiyatro oyuncusuyum, fakat bu gune kadar benim hiç sevgilim yada flört ettigim kız arkadaşım olmadı. (olsa da çok kısa zamanda sona erdi.)Bu gune kadar bu konu hakkinda bir cok denemem olmasına rağmen karşı taraftan hep red cevabi aldim. Cevremden de bu konuyla ilgili devamli elestiri almaktayim. Ve üzerimde evlilik baskısı var. Çevrende o kadar bayan varken yalniz şekilde nasıl duruyorsun tarzında eleştirilere tahamul edemez duruma geldim artik. Arkadaşlarım haftada bir partner değiştirirken ben onları dinlemekle kalıyorum.Acikçasi bu konularda yirtik ve becerikli bir insan degilim. Kimi zaman çok ilgi gösteriyom diye , kimi zaman da az ilgi gösteriyorum diye bir türlü kendimi kabul ettiremiyorum. Bu ikili ilişkilerimin gelismesi konusunda nasil yardim almaliyim? Adeta hayatım yalnızca bu konuya endexlenmiş durumda. Kendim çok zengin ve çok çok olağan üstü yakışıklı değilim diye komplekslere giriyorum ister istemez. Kendimle bir türlü barışamıyorum.Kendimi tatmin etmek için gerekli gereksiz pahalı ürünler alıyorum, harcamalarda bulunuyorum. Kendimi beğendirmek için, kişiliğimden ve özelimden tavizler verir hale geldim. Sosyal fobi tanısıyla ,bu zamana kadar çeşitli antidepresan kullandim fizyolojik rahatlamadan baska yarar sağlamadı. (3 yıl paxil , 1 yıl Remeron 20-25 kg aldım) Son olarak 10 seans E.M.D.R denilen terapi gördüm fakat bu terapi bende harekete geçme isteği oluşturmadı.Hiçbirşeyi mükemmelleştirmedi. Kendimi pazarlayıp, satamıyorum. Herşey kaldığı yerden devam ediyor. Açıkçası gelecek kaygısı var. Yalnız başıma kalmak, huzur evinde veya evde tek başina ölü buluncam diye saçma düşünceler aklımdan geçiyor. Yalnızlık duygusundan kurtulmak ve daha çekici , popüler insan olmak istiyorum. Ben isteklerime ulasmam icin neler yapmalıyım.Yanitlariniz icin cok cok teşekkür ederim. Sayg.
Merhabalar. Öncelikle hissettiğiniz duygu ve düşünceleri netlikle ifade ettiğiniz için ben teşekkür ederim. Aslında bakacak olursak başkalarıyla olan ilişkilerimiz kendimizle olan ilişkimizin aynasıdır. Hayatımızda kurduğumuz en önemli ilişki kendimizle kurduğumuz ilişkidir. Çoğu zaman bunu gözden kaçırırız. Biz kendimize nasıl davranırsak, ne kadar saygı ve sevgi gösterebilirsek, başkaları da bizi öyle değerli bulur. Çevremizle kendimizi kıyasladığımız noktada herkesin halinden memnun olduğunu, kendine güvendiğini zannederiz. Arkadaşlarımın hayatında sürekli bir partnerleri var, yanımdaki adam ne kadar şanslıdır ki böyle zengin, etrafımdakilerin ne güzel bir ailesi var, iş yerimdeki adam ne kadar yakışıklı. Oysa herkes benzer şekilde hisseder. Çoğu insan bir takım konularda kendine güvensizdir, kendine karşı gereğinden sert davranır. Muhtemeldir ki etrafınızdakilerin de size bakıp özendiği bir yön vardır. Başkalarının sevgisini hak etmek için bir şeyler yapmamız gerektiğine inanmak yerine, kendimizi sevmek için bir şeyler yapmalıyız. Kendimizi sevdikçe daha çok sevilebilir hale gelebiliriz. Mükemmel olmak zorunda değilsiniz unutmayın :)