gerçekten eşcinsel miyim?
34 yaşında,180 boyunda,sarı saçlı mavi gözlü,çevresi tarafından yakışıklı olarak nitelendirilen,kendinide yakışıklı hisseden,gündelik hayatında her türlü kızlara ilgi duyan,davranış olarak gayet maskülen,içine kapanık,depresif,insanlarla kolay iletişim kuramayan,ama samimi olduğunda da herşeyini veren bir erkeğim.fakat..ilk nasıl çıktı,neden çıktı?normal ve mutlu bir çocukken ergenlikte ne tetikledide böyle oldum hatırlayamamakla beraber içimde karşı konulmaz bir penisle birleşme ve kadın giysileri giyme isteği var!şu anda size yazarken mesela bir erkek gelse onunla ilişkiye girmeyi bırakın midem bulanır!ama akşam yatağa girince hele kafamda hafif güzelse başlıyorum kendimi erkeklerle ilişkiye girerken hayal ederek mastürbasyona!ilk deneyimimi bir hayat kadınıyla yaşadım!o zamanlar şimdiki gibi aşırı takmıyordum ama geneleve gitmeden önce boşaldığım,kendime güvensizliğim ve prezervatifinde hissizleştirici etkisiyle hiç sertleşme olmadı.ve başarısız olunca dünyam başıma yıkıldı!o günden bu yana(10 sene)kendimi yiyip bitiriyorum,yaşım gereğide ailem arkadaşlarım evlilik bekliyor aslan gibi çocuksun hala evlenemedin minvalinde ben iyice kafayı yemek üzereyim!çoğu zaman böyle pasif gay olacaksam ölürüm daha iyi deyip en azından beni sevenlere daha fazla acı çektirmeden defolup gitmek istiyorum şu dünyadan bunu çözemezsemde yapacağım sanırım!böyle bir durum olabilir mi?normal yaşantısında erkek,dışarıda hatunları kesen,onların dişi organlarını dikizleyen,bir dişinin sevgisi ile egosu kabaran,ne bileyim işte her türlü kadınlara ilgi duyup konu cinsellik olunca erkeklerle birleşmeyi vajinal sexten daha uyarıcı bulan ve daha tatmin olan bir erkeğin sorunu nedir sizce?hayır gerçekten gaysem ve bunu bastırmışsam bari bunu bileyimde ikilemden kurtulayım diyorum.yardımcı olursanız çok sevineceğim hocam..
Merhaba burak bey; Ben sorularinizi cevaplayabilmek için farklı bilgilere ihtiyaç duymaktayim. Bu ikilemi cinsel eğilim dışında farklı alanlarda da yasiyormusunuz? Her anlamda bir erkek olmak gibi bir çaba içine giriyormusunuz? Hayatın bize getirdikleri karşısında zaman zaman bir erkek olarak duruş sergileyemediginizi hissettiğiniz oluyor mu?
Ben çok duygusal biriyim hocam.kendime güvenimin de olduğu söylenemez.topluluk içinde konuşurken sesim titrer mesela,kavga ederken tartışırken kendimi kaybedecek gibi olurum.geçmişte 3 ilişkim oldu ve hepsinde sevgim bitmesine rağmen ayrılmayı karşı taraftan bekledim mesela.bu aşırı duygusallığım ve güvensizliğimden ötürü çoğu zaman olaylar karşısında istediğim tepkiyi veremiyorum.sonradan düşünüyorum keşke şunu deseydim,şöyle davransaydım diye ve kendime kızıyorum.İnsanları kırmaktan imtina ederim ve yalnız kalma korkum var.yapayalnız ölüp gideceğimi düşünürüm çoğu zaman!bu yüzden de hak etseler bile insanlara,arkadaşlarıma,aileme kızamıyorum.kızsamda çok hafif kalıyor.anlayacağınız karakter konusunda da sıkıntılarım var bir türlü kendimi gerçekleştiremediğim,asıl benin bu olmadığını düşünürüm.bunda babamın aşırı otoriterliği ve kuralcılığıda etkindir.ona aşağıda da değindim.aileme,özellikle anneme çok bağlıyım. ama bunun makul bir sebebi var:çok mutsuz bir ailede yaşıyorum!anne ve babam birbirleriyle çoğu zaman konuşmazr ve duygusal,fiziksel birliktelikleri yok.annem 20 senedir evde dışarıdan izole bir şekilde yaşıyor.ayrıca tansiyon hastası ve 2 çocuğuna da aşırı düşkün.mesela beni arayıp ulaşamazsa 30dk içinde krizlere giriyor!onun haline çok üzülüyorum.babamı da seviyorum ama annemin bu halinden onu sorumlu tutuyorum.iyi bir adam sayılır ama anneme ve bize karşı ilgisizliği yüzünden onu hiç affetmeyeceğim.ayrıca zamanında ayrılık kararlarından vazgeçirttiğim içinde kendimi de suçluyorum.arada düşünüyorum hadi bu olayları geçtin,eşcinsel değilsin evlenip gidersen annen ne olacak diye?hocam babam annemi hastaneye bile götürmüyor!haklıyım sanırım bu konuda.bir de kardeşim var onunla da ilişkim çok zayıf!koca adam oldu(21)oturup iki kelam edemiyorum hayat hakkında,gündem hakkında ya da geyik muhabbeti vs..kız arkadaşı var, 1 senedir normal bir abi çoktan tanışmıştı ben daha bekliyorum.açıkçası tanışmakta istemiyorum ya da ertelemeyi diyelim ona.ilk sorudaki cinsel durum hariç erkek gibi hissediyorum.mesela kendimle konuşurken oğlum burak diyorumher ne olursa olsun herkes çekip gitse de hayatımdan,ağlamaktan gebersem de bir şekilde ayağa kalkabileceğimi düşünüyorum.her doğan güneş yeni bir umuttur diyorum.hakkımı ağlayıp sızlamadan savunurum,erkekler içinde kendimi ezdirmem ama bu böyle olması gerektiği için değil gerçekten hadlerini bildirmem gerektiğini düşündüğüm için.ama dediğim gibi bir tartışma durumunda sinir histerisine gireceğim an bırakıyorum haklı olsam da uzatmıyorum.çünkü ya kendime ya da karşıdakine fiziksel veya duygusal zarar vereceğimi düşünüyorum.aklıma geleni dilim döndüğünce yazdım hocam..
Merhaba burak bey, Geç yazdığım için lütfen kusura bakmayın. Sizin terapi sürecinden oldukça yarar göreceğinize inanıyorum. Ancak bu şekilde iletişim kurmak oldukça zor olmakta. Lütfen watsap üzerinden yazmak istediğinizde yazın ya da telefonla arayın beni. Bu sayede daha kolay iletişim kurabiliriz. İyi pazarlar dilerim...
