Düşünme Konuşma Sorunu Takıntısı

Selam, ben 16 yaşındayım. yaklaşık 1,5 senedir bende saçma bir takıntı oluştu ama pratik hayatımda aşırı bir etki yaratmadığı için sürekli görmemezlikten geldim veya erteledim. Ama bu aralar iş biraz ciddiye binince buraya yazmayı uygun gördüm. Takıntının ilk başladığı anı hatırlıyorum, bir gün kendi kendime düşünürken içime değişik bir his geldi, bu hissi ben yarattım. Şöyle, mesela biri bir şey söylediğinde beynimde otomatikmen ona karşılık vermemi engelleyecek bir mekanizma oluşuyor, yani sanki ben o mekanizmaya karşı mücadele veriyorum konuşurken. Düşünceler beynime geliyor, beynim o düşünceleri uzaklaştırmak istiyor sanki ifade edememem için. Bu yüzden zorla konuşuyor gibi hissediyorum kendimi. Düşünememe hissi diyorum ben buna, sanki beynim kendini düşünmemeye şartlamış, ben de ona karşı düşünmeye çalışınca düşünmekte zorlanıyorum, bu yüzden herhangi bir şekilde insanlarla iletişime girmekten çekinir oldum. Sanki hiçbir şey söyleyemeyecekmişim, düşünemeyecekmişim gibi geliyor o yüzden çekiniyorum. Ve bu his sadece insanlar arasındayken değil, kendi kendime düşünürken de geliyor yani esas sorun bende. Bir şey anlatırken sürekli anlatacağım şeyi unutacağım hissi geliyor, bir türlü atamıyorum bu hissi beynimden. Bir de bu aralar durduk yere heyecanlanma sorunu başladı mesela, eskiden yoktu, evde bir şey düşünürken bile durduk yere heyecanlanıyorum. Sanki sürekli beynimdeki bir mekanizmaya karşı savaş veriyorum düşünürken. Sürekli düşünceler beynimden uçacakmış gibi geliyor. Artık hayattan bezecek duruma geldim, şu böbrek üstü bezleri sanırım, sürekli çalışıyor. Bu sartlanma hissinin var olduğunu bilmek de bir şeyi değiştirmiyor, takıntı devam ediyor. Bu hissi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Hızlı karar veremiyorum. Nasıl bir yol izlemeliyim bu takıntıdan kurtulmak için yardımcı olur musunuz?