Ben 16 yaşındayım. Adım beyza. Kendimi çok işe yaramaz ve yalnız hissediyorum. Geceleri kendime ben nasıl biriyim diyip ne kadar kötü biri olduğumu farkediyorum çok ağlıyorum. Bazende ben çok iyi birisiyim ama bu insanlar çok bencil diyip ölmeyi düşünüyorum. Çok yorgunum, hiç bişeyi yapmak içimden gelmiyo. Gün boyu evdeyim, dışarı çıkmak istemiyorum. Kendimi çok işe yaramaz hissediyorum, ben ağlarken benim ağladıgımı görenler neden ağlıyorsun demiyorlar, sonra ne kadar iğrenç bi insan olduğumu farkedip, yüzüme vurup daha çok ağliyorum. Sürekli hüzünlüyüm sanki içim ölü gibi böyle hareket etmek bile bana çok zor geliyor birde hiç doymuyorum sürekli bir şeyler yiyorum ne yapmalıyım sizce?
Merhaba Beyza, Öncelikle içinde olduğun durumu içtenlikle dürüştçe net bir dille yazmışsın seni tebrik ederim. İçinde olduğun duruma gelince, senin yaşında birçok genç insan benzer duyguları benzer öfkeleri, kızgınlıkları yaşar! Ailesine, arkadaşlarına öğretmenlerine hatta hayatına yaşadıklarına karşı yoğun bir kırgınlık, öfke duyar sevilmediğini istenmediğini beğenilmediğini yetersiz olduğunu hisseder. Bütün bu olumsuz gibi görünen duygular aslında seni yetişkinlik hayatına hazırlayan dönemeçlerdir. Yetişkinlik hayatında yaşayacağın sorunların küçük birer provası gibi düşünebilirsin;Yani tüm öfkelendiğin şeyler tüm hislerin seni oldunlaştıracak büyütecek daha hoşgörülü daha güçlü bir insana dönüştürecek engeller. Ancak bazı durumlar da kendi kendimize çözemediğimiz durumlar olabilir böyle zamanlarda bi uzmandan destek almak inan bana oldukça rahatlatıcı ve destekleyici olabilir. Sevgiler