Merhaba Nida hanım. Benim sorunum bütün insanları sebepsiz yere kıskanmam istemedigim halde sürekli aklıma kıskançlık geliyor artık düsüncelerden cıktı duygularım bu sekilde olmaya basladı artık kimseyle görüsemez oldum göz teması kuramaz oldum herkese karsı nefret var icim de sevgi kalmamıs gibi sanki herkes sevgilimi çalmıs gibi birine iyi bir şeyimi anlatırken gözünün icine bakamiyorum kıskanıp morali bozulcakmıs gibi geliyor ne bilim kimseyle görüsmek istemiyorum cok mutsuzum canım yaniyor ben böyle bir insan degildim ve olamam da nolur yardım edin çok çaresiz durumdayım intihar etmeyi bile düsünüyorum artık bu sorunlardan kurtulamicam diye ne yapmam lazım asırı kafaya takiyorum elim de olan bir sey degil düzeltmek istiyorum mücadele ediyorum ama acı cekiyorm cok yoruldum kendimi cok üzgün hissediyorum üni kazandım baska sehire gidicem ama cok korkuyorum ordada bu sorunlar devam ederde kimseyle anlasamazsam yalnızlıga sürüklenirsem ve kendime zarar verirsem diye inanın kimsenin beni sevmesine izin vermez oldum melek gibi bir insanken nasıl bu hale geldim bilmiyorm yardım edin ben nasıl düzelebilirim.
Merhaba Erdem bey, bu konuda yardımcı olabilmem için, içinde bulunduğunuz sistemi ve dinamiklerinizi iyi anlamalıyım. Mutlaka böyle davranmanıza neden olan yaşantılarınız vardır. Danışma alabilirsiniz ya da daha ekonomik bir çözüm için ünivetsitenin mediko sosyal birimine başvurabilirsiniz.
Birini çok sevdim güldügü erkegi kıskaniyordum yanında cok mutluydum kahkaha sesim bile degisiyordu bu gitti sevdigim güvendigim cocukluktan olan arkadasıma yazıldı bana taraf oldular gururum özgüvenim yerle bir oldu galiba orda ki ben sonra bu hale büründüm. iyi olan her şey güzel olan her şey bana kıskanclıgı hatirlatiyor ve o duyguları yasiyorum sanki herkes sevgilimi calmis gibi.
Erdem bey, hayatta her zaman hayal kırıklıkları ve acılar var. Onlarla nasıl başedeceğinize dair bireysel destek almanızı öneriyorum.