2014… Bir şekilde gelip geçti. Geçmişe takılanlar için takılacak bir yıl daha eklendi hafızaya. Hiçbir anısını bırakmayanlar ve onunla yaşayanlar için yeni seneye bir yük daha eklendi. Her sene de olduğu gibi 2014’e girerken de bir sürü iyi dilekler tutulmuştu. Kimisi gerçekleşti kimisi daha da kötüleşti. Ama biz yaşadık o seneyi de. Geçen senenin kötülüklerine hep başkaları neden oldu. İyilikleri ise hep kendimiz başardık. Her pazartesi rejime başlandığı gibi her sene de farklı olacak kararlılığı ile girmiştik 2014 yılına. Başımıza gelen talihsizliklerden dolayı kimseyi suçlayamadığımızda “bu sene bana iyi gelmedi” demedik mi? Ama bir seneye ya da daha doğrusu bir tarihe bu kadar anlam katmak bize ne kazandırdı?
Biz aynı kaldığımız sürece, biz değişmeyelim yıl değişsin mantığıyla yaklaştığımız sürece her yeni gelen yıl bize ne kazandırabilir ki?
2015 geldi. Bir şekilde hazır olup olmadığımızın bile farkına varmadan yeni bir seneye girdik. Alışılagelmiş bir biçimde yeni yıldan yeni ümitler, yeni dilekler istedik. Ama yine o 20142ün son anına kadar değişmeyi hiç düşünmedik. Bir seneyi hiç değerlendirmedik. Hep istedik, olmadı üzüldük, olanla yetinmedik, yenisini başarmak için adım atmadık. Hiç ölmeyecek gibi bol bol trip yaptık, hep herkes yanımızda olmak zorundaymış gibi kırdık, affetmek istemedik. Ama giden yıllar bizden bir şeyler götürmedi. Biz hayatımızdan bir şeyler götürdük. Yeni yılda bir şeyler getirmeyecek bize. Biz karar verdiklerimiz için bir adım atarsak yeni senemizi daha değişik geçirebiliriz. O geçen diğer senelere benzemez. Yeni girdiğimiz bu yıl sizin yılınız olabilir. Yerinizden kalkıp harekete geçtiğiniz zaman, her sabah bir bar bitter çikolata yiyerek, her an ölebilecek gibi kırmadan, affederek, silerek, geçmişi değil geleceği yaşayarak. Size verilen bu günün hakkını vererek. Bu seneki sloganınız neden; “Geçmişi affet, geleceği planla, bugünü yaşa” olmasın ki?
Herkese mutlu yıllar.
