Duyguların enkazını kaldırmak betonlardan oluşan bir enkazı kaldırmaktan daha da zor dostlar Canlarının cananının derdine düşüp güçlü olmak için duygularını öteleyen insanlar artık kendilerini dinleme yolculuğuna çıktılar...
Doğru iletişim kurabilmek çok önemli.Hayat bulmuş her canlının kendine sunulan tüm imkanları seferber ederek kendini anlatma çabası sonucu karşısındaki ile bağ kurma sanatı iletişimin ta kendisidir . Duyguları, korkuları,yaşanmışlıkları ,geçmişin izlerinin silindiği ,geleceğin belirsizliğinin yoğun yaşandığı şu süreçde eğer bu yolculuklarında destek olabiliyor dinlemeyi başarabiliyorsak , karşımızdaki insana acılarınla birlikte senin yanındayım mesajını verebiliyorsak hatta fiziksel bir temas ile bunu hissettirebiliyorsak doğru yoldayız.. ancak karşımızdaki acılarını anlatırken dinleyemiyor kendi yorumlarımızı ve düşüncelerimizi fazlasıyla konuşuyorsak karşımızdakilerin duygularını dinlemeyi bilmiyorsak lütfen sadece susalım çünkü yanlış yoldayız...
İletişim kurmaya ihtiyacı olan o kadar can var ki çocuktan ,gencin den yaşlısına kadar... Bir de uzak olanı dinlemek kolayda yakınlar birbirini dinlemekte , destek olmakta zorlanıyor bu süreçte . Özellikle kaybı olan ailelerin kaybettiklerinin acısını hayatta kalandan çıkarmak gibi bir yanlış da gözlemlerimiz dahilinde.Halbuki suçlamadan , önyargısız dinlememiz gereken nadir zamanlar bunlar.Ve bu çok üzücü hayatta kalan içinse ölümden beter....
Keşkeler ,nedenler ,niçinler sadece yorar.Kimseye faydası olmayacak ,çözümsüz sorunlar yumağı oluşturur. Anlatana da dinleyenede çok önemli bir görev düşüyor. Duygularımızı anlayabilen, yorumlayabilen , varlıklarıyla içimize ferahlık veren kişilerle yaptığımız her paylaşım ruhsal zihinsel ve fiziksel bir şifaya dönüşürken, duygularımızı bizi anlamayan, hatta yanlış yorumlama ihtimali olan kişilere dert anlatmak, bir paylaşımda bulunmak ,bir sağaltım olduğu için anlık bir rahatlama sağlasa da ruhsal zihinsel ve fiziksel olarak bir zehre dönüşebilir. Şu süreçte destekleyen de desteklenen de bir imtihanın parçası olduğunu unutmamalı değerli dostlar. Hepimiz imtihandayız.Hicbirimizin garantisi yok.Sonucu bilemeyiz ama süreçten sorumluyuz .Süreç içindeki rolümüz neyse sonuç ona göre şekillenecek nihayetinde ölümün şekli farklı olsa da rengi hep aynı.....
Bazen kazanıyoruz bu hayatta bazen kaybediyoruz ..Bazen sevdiklerimiz hep aynı yerden vuruyor acımasızca bazen en sevmediklerimizden geliyor yardım can yakarcasına ...
Eyvallah diyoruz...
Kaybede kaybede kazanmayı öğreniyoruz .Yaşadıklarımızdan çıkaracağımız ders kadar hayata tutunabiliyoruz.Nitekim ders çıkarılabilirse yaşanılanlardan acı da olsa bir teselli olabilir.Tekrar ocaklar sönmesin, canlar yanmasın en büyük duamız şimdi... Ama şunu biliyoruz ki bir yağmur yağıyor seyre daldığımızda fark ediyoruz ...
Zahmet gibi görüyorken yaşadıklarımızı En yoğun rahmet yağmurları Gök gürültüsüyle ab-ı hayat sunuyor tüm canlılara ve yine fark ediyoruz ki İnsan yaş aldıkça değil yaşadıkça öğreniyormuş vesselam
