Sevmek-sevilmek temel duygusal bir ihtiyaç ancak her çocuk bu ihtiyacın yeterince giderilmesinde diğerleri kadar şanslı olamayabiliyor. .
Eğer çocukken yeterli ilgi, sevgi, korunma, bakım, anlayış alamadıysan; yeterli onay göremediysen; annen-baban soğuk ve mesafeli insanlarsa başkaları tarafından sevildiğini hissetmek zor olabilir. Arkadaşların, dostların (ki edinmek zor olur), ailen seni sevdiğini doğrudan veya dolaylı şekillerde anlatsa bile bunu hissedemezsin, emin olamazsın. Lego parçaları gibi, sevgi mesajlarını uyduracağın bir yer bulamazsın. Kendini sürekli 2. planda hissedebilirsin. İnsanlara güvenemezsin. Bağ kurmak, temas etmek daima rahatsızlık verici olur. Bir de başarısız ilişkiler yaşarsan sevilmediğine dair inançların daha da derinleşir..
.
Her insan seni sever diyemem ancak seni sevenler, sevmeye hazır olanlar orada bir yerde. Sadece çocukluk yaşantıların kimi zaman seni karanlıkta bırakıyor. Sevgilerini hissetmek karanlıkta yönünü bulmak kadar zor olabilir. Temas et, ara, talep et.. Sevgi, şefkat istemek ayıp değil. Bir de mutlak, koşulsuz bir sevgi bekleme. Seni hayal kırıklığına uğratır. Koşulsuz sevgiye en yakın duygu sadece bebeklere karşı olur. Bir de filmlerde... Karşındaki insanla karşılıklı birbirinizi sevebilirsiniz. Alış-verişiniz dengeli olmalıdır. Ancak karşındaki insanın da senin gibi sevme ve sevilme ihtiyacı var. Bunu ya birbirinizle karşılayacaksınız ya da başkasıyla... Buna ne karar verecek