Kaybetmek...
Danışanlarımla bolca işlediğim bir konu...
Özellikle elindekini kaybetmek...
Önceden hiç değer vermediği bir şeyin; kaybettiği anda aldığı aşırı değer...
Tabi ki bunun kökeni çocuklukta yatmakta...
Çocuklukta anne babaya bağlı değil, bağımlı olan çocukların; gelecekte de bir şeylere bağlanmak ve kaybetmek istememesi çok olağan.
Ya da Nesne İlişkileri kuramında da bolca bahsedildiği gibi; bağlılığımızı nesneye verip, onu katbetmeyi hiç istemeyebiliyoruz...
Ya da Jung'un değer kavramını kullanarak açıklayabiliriz...
Ancak; kaybettikten sonra değerin artması sadece bağımlı olan insanlarda değil, hemen hemen hepimizde var...
Ancak bağımlı olan insanlarda bu patolojik bir boyut alıyor...
Peki bu artık hayatımıza zarar verecek, anksiyete bozukluğuna sebep olacak ya da depresif bir hale getirecek hal almaya başlıyorsa; psikolojik destek alarak, derinlemesine incelenmesi gerekiyor...
Eğer ki psikolojik destek almazsak, bize vereceği zararlar tahmin edilemeyecek düzeyde olabilir...
Sizin hayatınıza zarar vermeyen seviyedeyse; bu konuya ayrı pencere açıp, zaman ayırıp bu konuyu düşünmenizi öneririm.
Neden kaybetmeden önce ona değer vermedik?
Kaybetmemiz mi gerekiyordu?
Önceden neleri kaybettiniz de degerli oldu?
Kaybedilen benim için niye değerli oluyor?
Sakın kafayla, kendinizi iyi analiz ederek düşünmeniz dileğiyle.
