Kendine ebeveynlik yapmaya var mısın?

Birçok kişi kendi ihtiyaçlarını nasıl karşılayacağını, nasıl sınırlar koyacağını, duygularını nasıl yöneteceğini bilemez. Eğer bunlar çocuklukta öğrenilmemişse, yetişkinlikte işlevsiz ilişkilere yelken açabilir, düşük öz değere sahip olabilir, hatta kendini bile tanıyamayabilirsin. O halde gelin elde edilememiş olan bu ihtiyaçları nasıl kazanabiliriz buna çalışalım.

Kendine ebeveynlik yapmaya var mısın?

Kendine ebeveynlik yapmak kendin için yapacağın bilgili ve sevgi dolu bir ebeveynliğin pratiğidir. Bu sayede çocukluk döneminin kalıplarının zincirlerini kırabilir ve kendi benliğinin daha doğru, daha bilgece seçimler yapmasına izin verebilirsin.

Peki nereden başlayalım?

1. Kendinle sevgi dolu bilge bir ebeveyn gibi konuş.

Farkında olmadan kendini eleştiriyor, kendinden utanıyor, duygularını yok sayıyor olabilirsin. Tüm bunlar yerine kendine;

sevilebilir birisin

bu şekilde hissetmen çok normal                               demeyi öğrenebilir misin?

korktuğunu anlayabiliyorum

sen elinden geleni yaptın!

2. Dinlen!

Küçükken yalnızca bir başarı elde ettiğinde, iyi işler yaptığında sevilmiş, takdir edilmiş olabilirsin. Bu da sana sevginin koşulsuz olduğu değil kazanılarak elde edilen bir şey olduğunu öğretmiş olabilir.

Kendini zorlamayı bırak, dinlenmeye ihtiyacın olduğunda kendine ara ver ve buna ihtiyacın olduğunu önce kendine inandır. İnanmadığın bir durumu gerçekleştirmen mümkün olmayabilir. Bedenini, zihnini dinlendirebileceğin aktiviteler yap. Bulabildiğin her boşlukta ihtiyacın olan dinlenmeyi karşıla.

3. Oyun oyna!

Evet yanlış duymadın, oyun oyna. Oyun sadece çocukların ihtiyacı değildir. Aslında içindeki çocuk ortaya çıkmak için can atıyor. Kendini ona bırak. O nasıl spontan olacağını, nasıl oynayacağını biliyor. Onun oyun oynamasına izin ver. Neler olacağını, sonucu düşünmeden sadece oyna. Toprakta hopla-zıpla, çiz, karala, sanat yap. Yeter ki o çocuğun çıkmasına ve kendini gerçekleştirmesine alan tanı.

4. Hayır de!

Böyle söylemek kolay oldu öyle değil mi? Ama çevrene bir bak, tanıdığın bir çocuk var mı hiç? Çocuğun, kardeşin, kuzenin, yeğenin, komşun.. Onlar ne zaman ve nasıl hayır diyeceklerini çok iyi biliyorlar değil mi? Ama ebeveynler çeşitli yollarla çocuklarının kibar ve iyi biri olmaları içn limitlerini görmezden gelmesini öğretirler.

Halbuki hayır demek kendine saygını gösterir. Kendini ve enerjini en iyi şekilde sergilemeni ve korumanı sağlar. Sınırlarını oluşturmak için önce kendinden başla. Kendine çizdiğin sınırları çevrene yaymak daha kolay olacaktır.

İhtiyaçlarımızı gördüğümüz ve karşılamak için kendimize izin verdiğimiz güzel günlere..

Bu makale 30 Mart 2022 tarihinde güncellendi. 0 kez okundu.

Yazar
Uzm. Psk. Şeyma Okur Karahan

Merhabalar, ülkemizde giderek önem kazanan ve ihtiyaç duyulan psikoloji alanına dair hem bilgilendirici makaleler yayınladığım hem de bireylerin (çocuk, ergen, yetişkin ve aile ve çiftler) kendilerine daha iyi yardımcı olabilmelerine destek olabilmek adına verdiğim online ve yüz yüze terapi hizmetine ulaşımınızı kolaylaştırmak adına hazırladığım sayfama hoş geldiniz. Ben Şeyma Okur Karahan. Psikoloji alanında lisans eğitimimi tamamladıktan sonra, Adli Tıp ve Adli Bilimler alanında yüksek lisansımı bitirdim. Ayrıca Nörobilim alanında yaptığım ikinci yüksek lisansımı da devam ettirmekteyim. Lisans dönemimde psikolojinin çeşitli alanlarını görmek adına Adli Tıp Kurumu, psikiyatri servisi, adliyenin çocuk ağır ceza mahkemesi, çocuk eğitim merkezi ve Yeşilay Danışmanlık Merkezi’nde stajlarımı tamamladım. Bunun dışında terapi hizmetimi en iyi ...

Etiketler
Öz saygı
Uzm. Psk. Şeyma Okur Karahan
Uzm. Psk. Şeyma Okur Karahan
Bingöl - Psikoloji
Facebook Twitter Instagram Youtube